21/6/10

σκαλί-σκαλί

Κατεβαίνω τα σκαλιά της πολυκατοικίας. Απ΄την εξώπορτα ως το πεζοδρόμιο.
Τα 7 σκαλοπάτια που' χουν πλάτος κάπου 3 μέτρα.
Που σ' αυτά τα σκαλιά θα χώραγε να φωτογραφηθεί περιχαρές το μικρό και ευέλικτο κυβερνητικό σχήμα.
Κι όμως δε χώρεσε μια ράμπα από τη μια μεριά να ανεβαίνουν καροτσάκια με μωρά ή με ανάπηρους.
Και αναρωτιέμαι αν στη δεκαετία του '60 που πρέπει να χτίστηκε το κτίριο αυτό με τους 5 ορόφους και τα 7 διαμερίσματα σε κάθε όροφο, το όλον 40 διαμερίσματα, γιατί μετράει και το υπόγειο 5 διαμερίσματα, στα 60 χρόνια ζωής του, που θα το έχουν κατοικήσει τόσοι και τόσοι, δε βρέθηκε ένας διαμαρτυρηθεί που δεν έχουν ράμπα τα σκαλιά; Και αν διαμαρτυρήθηκε πού διαμαρτυρήθηκε; Υπήρχαν τη δεκαετία του 60, του 70 και του 80 ιστολόγια, να βγεις να πεις τον πόνο σου, να στηλιτεύσεις το έλλειμμα του πολιτισμού με μια ωραία μεταφορά όπως τα σκαλοπάτια;


Ούτε τότε, ούτε τώρα, ούτε εδώ, ούτε αλλού έχεις δει ράμπα σε ελεεινές πολυκατοικίες της Αθήνας. Ο πολιτισμός δεν κατοικεί εδώ. Οι ανήμποροι, είτε είναι μαμάδες φορτωμένες με μωρά και ψώνια, είτε ΑΜΕΑ, να πάνε να ζήσουν στα Λονδίνα που υπάρχει κράτος πρόνοιας. Εκεί που' ναι ο καπιταλισμός και η ανάπτυξη εκεί είναι και η βαλβίδα που λέγεται κοινωνικό κράτος στη χύτρα που βράζει. Εδώ, μόνο αν φιλοτημηθεί κάνας Δήμαρχος με κοινωνικές ευαισθησίες και γάτος στα ΕΣΠΑ, μπορεί να δούμε καμιά ράμπα σε κανένα πεζοδρόμιο. Κατά τα άλλα σκατά στα μούτρα μας σε κάθε βήμα: ούτε ανάπτυξη υπάρχει, ούτε πρόνοια. Ούτε έγνοια, ούτε συμπόνοια. Μόνο η έγνοια για τα μούτρα μας υπάρχει.




Σκαλί- σκαλί προχωράμε προς την ανάπτυξη. Το λέει και το τραγούδι: "χάπι μπέρθντεϋ του γιου". Του γιου του Ανδρέα του Θαθατζή. Θα γίνουμε άνθρωποι μια μέρα. Και δεν θα περιμένουμε ούτε από τους δανειστές, ούτε από το κεφάλαιο, ούτε από το κράτος. Μέχρι να έρθει κάποιος να με βοηθήσει να κατεβάσω το καρότσι με το παιδί δεν θα πάω να διαδηλώσω για κανέναν.

7 σχόλια:

aKanonisti είπε...

Δυστυχώς... δεν υπάρχει ελπίς....
Το έζησα πολλές φορές... και ως άρρωστη με κινητικά προβλήματα.. και ως μελετήτρια... σε αστικές αναπλάσεις........

Κάφροι....

stassa είπε...

Ράμπες; Πολλά δε θες;

Στο τελευταίο μου σπίτι στην Αθήνα, μια φορά το μήνα πάταγα πάνω σε καπώ αμαξιών για να βγω απ' το σπίτι γιατί πηγαίνανε και τα παρκάρανε κολλητά στις σκάλες και κλείναν την έξοδο- στο υπόλοιπο πεζοδρόμιο είχε πασσαλάκια (Hint μήπως; Μπα, πού να καταλάβει). Αφήνανε και δυο εκατοστά κενό, σου λέει αφού έχει χώρο για ένα μετρίου πάχους πόδι ανάμεσα στον τοίχο και τον προφυλακτήρα, τότε είναι ΟΚ. Γιαγιάδες, χοντροί, κλπ, αυτοί να κάθονται σπίτια τους.

Κάθε φορά ήταν άλλο αμάξι βέβαια. Σου λέω: πολλά δε ζητάς;

ELvA είπε...

Πολυ σωστα μιλας αγαπητη φιλη.
Παντως εγω ειχα ακουσει και το 'κουφο' να ζητανε ατομα απο την ιδια πολυκατοικια να αφαιρεθει η ραμπα που ειχε μπει εκει για ενα ενοικο ΑΜΕΑ και ο λογος ηταν οτι τους χαλουσε τη προσοψη της πολυκατοικιας! Απ οπου και να πιασεις το θεμα 'βρωμαει', ειτε απο τους πολιτικους, ειτε απο τους αδιαφορους και αμορφωτους πολιτες!

Τους χαιρετισμους μου απο το Βορρα και με την ευκαιρια να πω οτι πολλες χωρες που πιστευαμε οτι εχουν προνοια τωρα βλεπουμε οτι τα πραγματα πανε προς.. διαλυση! Μιλαω για την ανυπαρξια του κρατικης προνοιας σε πολλα κοινωνικα θεματα ενδοοικιακης βιας. Πχ πολλες περιπτωσεις σαν το ''Βaby P.'' αν εχεις διαβασει και δεν συμμαζευεται..οποτε τα πραγματα δεν ειναι πια πουθενα οπως ηταν. Βεβαια η Ελλαδα ηταν ανεκαθεν σε χειροτερη μοιρα, οποτε τωρα ειδικα φαινεται οτι πιασαμε πατο!

Кроткая είπε...

και τι τις θέλετε τις βόλτες? Να κάτσετε σπίτια σας, να δείτε Πρετεντέρη και Τρέμη, να μορφωθείτε! Αφού όλα συμβαίνουν στην τηλεόραση!

:(

Niemandsrose είπε...

@Niemandsrose, έχεις καταλάβει πως δε διαδηλώνεις για τους άλλους αλλά για τον εαυτό σου;

@aKanonisti, κάτι ήξερε ο Σαμαράκης που είχε βάλει αγγελία. Ζητείται ελπίς. Τελικά άφαντη...

@stassa, εγώ αντί να περπατάω πάνω στις πυρακτωμένες λαμαρίνες, πάω και κολλάω αυτοκόλλητα (είμαι γάιδαρος, παρκάρω όπου γουστάρω- streetpanthers). Ζητάω πολλά, το ξέρω. Είμαστε η Ζιμπάμπουε των Βαλκανίων, μόνο που οι Ζιμπαμπουανοί έχουν μεγαλύτερα πουλιά και παίζουν καλύτερη μπάλα- άρα λιγότερο κομπλεξικοί.

@Elva, σου δίνω πάλι πάσα (να και η μουντιαλική αργκώ στις γυναικείες κουβέντες μας) να γράψεις για το θέμα ράμπα- φάτσα άθλιας πολυκατοικίας. ;)
Όσο για την περίπτωση baby P., αν και καθόλου δε ξέρω τις λεπτομέρειες, δε θα το απέδιδα στο ανεπαρκές κράτος πρόνοιας αλλά στη γενικευμένη βία σε κοινωνίες όπως η βρετανική. Είχα χάσει το μέτρημα το 2007-2008 πόσα παιδάκια είχαν πέσει θύματα μαχαιρώματος από συνομιλήκους τους. Βράζει πολύ η χύτρα, βλέπεις. Μόνο που υπάρχει αυτή η αναθεματισμένη βαλβίδα που λέγεται κράτος πρόνοιας. Εδώ, όχι.

@Κροτ, μα ούτε καν βόλτα δε πήγαμε. :( Στο γιατρό θέλαμε να πάμε... (Εκτός αν λες βόλτες τις διαδηλώσεις, οπότε υποκλίνομαι ταπεινά...:) )

Swell είπε...

Και καλά, τους χαλάει τη μόστρα η ράμπα και γι' αυτό δεν τη θέλουνε. Αυτό που δεν καταλαβαίνω όμως, αφού τους ενδιαφέρει η μόστρα, γιατί δεν βάζουν κυλιόμενη ράμπα, που θα τους τη βελτίωνε;

stassa είπε...

Τα ξέρω τ' αυτοκόλλητα, αλλά κι αυτά για νά 'χουνε αποτέλεσμα πρέπει κατ' αρχήν να μην είσαι γάιδαρος. Αλλοιώς είδες τί γίνεται, σου λέει τους βρίζουνε και τους βαράνε, όσους τα κολλάνε. Κάνουνε τη μαλακία, ζητάνε και τα ρέστα.

Τί λέω τώρα, εγώ με τη γλώσσα πού 'χω είναι θαύμα που έχω γλιτώσει την εντατική...