Η ψευδωνυμία στα blogs παρέχει μια ελευθερία έκφρασης πέρα από ταμπού, καθωσπρεπισμούς και στρογγυλεμένες πολιτικές θέσεις.
Συγχρόνως όμως, ως ιστογράφος, είσαι έκθετος και η ψευδωνυμία είναι το παλτό σου. Δεν είσαι συγγραφέας να σε προστατεύει η αίγλη ενός αντίτυπου με αντίτιμο στις προθήκες των βιβλιοπωλείων. Δεν είσαι φτασμένος διανοούμενος ή καλλιτέχνης να σε προστατεύει η ισχύς της δημόσιας περσόνας σου. Δεν είσαι αρθρογράφος να θεωρείται καθήκον σου η κριτική στα κακώς κείμενα. Είσαι ένας ερασιτέχνης της γραφής, ένας ανώνυμος πολίτης.
Ο Τζακ Νίκολσον στο «Professione: Reporter» του Αντονιόνι οικειοποιείται την ταυτότητα ενός νεκρού εμπόρου όπλων και ζει μια δεύτερη εκδοχή του βίου του στο πεπερασμένο της ύπαρξής του. Είναι ελκυστική η ιδέα του μη μονοκόμματου βιώματος, της μη περιχαράκωσης σε συμβατικούς και όχι αντιφατικούς ρόλους. Να είσαι μητέρα αλλά και ερωτομανής, σαν ηρωίδα του Μπατάιγ, άριστος φοιτητής και επαναστατημένο πνεύμα, στην Αγανάκτηση του Φίλιπ Ροθ, αναρχικός και τραπεζίτης, όπως στο ομώνυμο διήγημα του Πεσόα, μικροαπατεωνίσκη και απλή νοικοκυρά του Ντάριο Φο, άθεος και παππούλης για τον Σεπούλβεδα, ομοφυλόφιλος και οικογενειάρχης γελαδάρης στο Brokeback Mountain, ταχυδρομικός υπάλληλος και περιθωριακός μέθυσος, μισάνθρωπος, τζογαδόρος, πορνόγερος στα αυτοβιογραφικά του Μπουκόφσκι.
Τώρα πια έχεις να διαλέξεις ρόλο και λόγο. Οι επιτροπές προληπτικής λογοκρισίας, στο πλαίσιο της μεγάλης καταστολής, θα σου επιβάλουν να υπογράφεις επωνύμως κείμενα που δεν θα διεγείρουν τα αντανακλαστικά μιας νεοσυντηρητικής κοινωνίας, συναινώντας -και έτσι- στο αίτημα της πολιτικής ορθότητας.
Η ψευδωνυμία στο Διαδίκτυο δεν είναι ταυτόσημη με τη σκανδαλοθηρική δημοσιογραφία, τη λάσπη και τις συκοφαντίες. Ο φόβος για όσους γράφουν με πάθος για τα προσωπικά τους πάθη δεν είναι η ποινική δίωξη (χωρίς πια να αποκλείεται). Η απειλή είναι η μήνις του αφεντικού, το πικραμένο βλέμμα του συγγενή σου, το κουτσομπολιό του παλιού συμμαθητή, το χολερικό σχόλιο του μικροαστού συναδέλφου σου. Δεν δικάζουν μόνο οι δικαστές.
Αδιανόητο να κυκλοφορείς μασκαρεμένος σαν τους Tiger Lillies ή με ψευδώνυμο σαν τον Αρκά, τη Μυρτιώτισσα, τον Νερούδα, τον Οργουελ και τον Banksy. Αδιανόητο.
(Ελευθεροτυπία, 27/08/2011)
11 σχόλια:
από τα ωραιότερα κείμενα (σου) που έχω διαβάσει, εύγε. Κώστας Ακρίβος
όλοι όσους αναφέρεις υποστήριζαν το λόγο τους με το βίο τους
κάποτε σου έγραψα κάτι από καρδιάς
πιστεύοντας στα λεγόμενά σου
σήμερα το μόνο που έχω να εκφράσω, είναι τη λύπη μου
καληνύχτα
@Κώστας Ακριβός, σας ευχαριστώ πολύ.
@xtina, δεν καταλαβαίνω τι εννοείς (ή υπονοείς). Αν δε σου είναι κόπος, θα ήθελα να μου εξηγήσεις. Να' σαι καλά.
Φαντάσου λέει κάθε φορά που γράφαμε ένα σύνθημα σε τοίχο να έπρεπε να δηλώσουμε την ταυτότητά μας.
θα προσπαθήσω να σου εξηγήσω, αν και απευθύνομαι στο συναίσθημά σου παρά στη λογική.
είναι διαφορετικό να δημιουργεί κανείς μια πλαστή ταυτότητα για να εκφράσει και να δοκιμάσει τη μέθεξη και διαφορετικό να μην καθιστά προφανές το πλαίσιο της μυθοπλασίας.είναι επίσης διαφορετικό το να χρησιμοποιεί την ανωνυμία για να δημοσιοποιήσει πληροφορίες που του απαγορεύει το σύστημα να δημοσιοποιήσει και διαφορετικό να παριστάνει μια πολιτική ταυτότητα Α, ενώ στην πραγματική του ζωή πρεσβεύει το Β.είναι λοιπόν διαφορετικό να αναπαράγει το μοντέλο μιας εξουσίας τελικά που δεν αναλαμβάνει ευθύνη και διαφορετικό να φέρεται ως αυτόκλητος σωτήρας.εάν στο κείμενό σου υπήρχε και η παραδοχή της αδυναμίας του ίδιου του συγγραφέα να εξωτερικεύσει ένα βαθύτερο εαυτό επειδή φοβάται την έκθεση και την κριτική, θα το δεχόμουνα ίσως σε ένα ανθρώπινο επίπεδο:όλοι έχουμε τις αντιφάσεις μας.αρκεί όμως να τις αναγνωρίζουμε ως τέτοιες.
@Χανς, σήμερα έγραφα ένα κειμενάκι για τη σάτιρα με αφορμή την απαγωγή και τον ξυλοδαρμό του σύριου σκιτσογράφου και σκεφτόμουν αυτό που λες. Ό,τι ενοχλεί θα πρέπει να λέγεται ανώνυμα ή το πολύ ψευδώνυμα στο brave new world.
@xtina, ευχαριστώ για τις επισημάνσεις. Είναι ενδιαφέρουσες οι παράμετροι που προσθέτεις και πολλά ακόμη θα μπορούσαν να ειπωθούν για το θέμα. Όμως είχα ένα περιθώριο 200 λέξεων, το υπερέβην πολύ και πάλι δεν είπα τίποτα ολοκληρωμένα. Επομένως περιορίστηκα να μιλήσω σε πολύ αδρές γραμμές για τις αντιφάσεις.
food for thought
έχουμε χρόνο να το +σκεφτούμε
καλημέρα
Εγω είμαι μαζί σου σε ολα. Αυτό που θέλω να ρωτήσω είναι η επωνυμια θα ισχυει κ στην blogspot? Δεν είναι αμερικάνικη? Δεν ξέρω,διαφωτίστε με.
Αστείρευτη έμπνευση.
Πολύ εύστοχο κείμενο!
A niemandsrose by any other name would smell as sweet.
Δημοσίευση σχολίου