13/9/11

εφεδρικό μίσος

Υπάρχουν εργαζόμενοι που θριαμβολογούν επειδή σύντομα 4.000 εργαζόμενοι θα απολυθούν. Υπάρχουν νοήμονες ενήλικες που μισούν το "Δημόσιο" σαν αυτό να ήταν μία ενιαία και αδιαίρετη οντότητα η ύπαρξη της οποίας είναι κάτι κατεξοχήν κακό.
Υπάρχουν πολίτες που στη λίστα των οργανισμών που μπαίνουν σε εργασιακή εφεδρεία επικεντρώνονται σε 2-3 οργανισμούς -φαινομενικά τουλάχιστον- άνευ αντικειμένου, παραβλέποντας παράλληλα ότι στη λίστα με τους 151 οργανισμούς οι 3 μεγάλες κατηγορίες που θίγονται και απαξιώνονται είναι η έρευνα, ο πολιτισμός και η ψυχική υγεία.

Πόσο βολικό είναι να μισείς, πόσο βολικό είναι να μη νοιάζεσαι, να μη συμπονάς, να αξιώνεις περισσότερο το χρήμα από τον άνθρωπο.

Ούτε αόρατη θέλω να γίνω για μια μέρα, ούτε Θεός, που λέγαμε παιδιά. Θέλω μια μέρα να σκέφτομαι και να νιώθω σαν αυτούς τους ανθρώπους.

Να γελάω σαρδόνια όταν ο υπάλληλος βγαίνει σε εργασιακή εφεδρεία χωρίς προοπτική να βρει δουλειά μέσα σε συνθήκες βαθιάς οικονομικής ύφεσης, όταν κρύβεται από το διαχειριστή γιατί δεν έχει να πληρώσει τα κοινόχρηστα, όταν πέφτει μπρούμυτα βουλιάζοντας στο μαξιλάρι μέρα μεσημέρι με ντάλα κατάθλιψη. Τι ανάγκη έχει ο κόσμος τους ανάξιους;

Να πάρω όλα τα ΑΜΕΑ, με τα μπαστουνάκια των τυφλών, με τα ψυχοφάρμακα των αυτιστικών, τη νοηματική των κωφάλαλων, που εξυπηρετούνταν στις δομές ψυχικής υγείας και πρόνοιας, να τα φορτώσω στα καροτσάκια τους, στα πούλμαν με τα σπαστικά και να τα σπρώξω στον Καιάδα. Τι ανάγκη έχει ο κόσμος τους αναξιοπαθούντες;

Να σαρκάσω τον κάθε επιστήμονα, τον κάθε διδάκτορα, τον καθένα που διέθεσε τα νιάτα του σε σπουδές για να παράγει έρευνα στο φαληρισμένο Ελλαδιστάν καθώς θα τον βλέπω να κυκλώνει αγγελίες για ντελίβερυ και πλασιέ στη χρυσή ευκαιρία. Τι ανάγκη έχουμε τόσους επιστήμονες;

Να πετάξω αυγά στον κάθε φιλόμουσο, φιλότεχνο και καλλιτέχνη γιατί ήμαστε μια χώρα με υπερπαραγωγή τέχνης και πολιτισμού και τι στο διάολο χρειάζονται τόσα θέατρα, τόσα ποιήματα, τόση λογοτεχνία τη στιγμή που υπάρχει το Mall, τα Starbuck's και η τηλεόραση με το ψηφιακό σήμα;

Αλλά δε γίνεται. Δεν έχω μέσα μου τόσο εφεδρικό μίσος.
Γιατί στο δικό μου εργασιακό χώρο, μέρα τη μέρα, σφυρηλατείται η ανθρωπιά μας. Το τυφλό τσιγγανάκι, το ορφανό αγοράκι, το κακοποιημένο κοριτσάκι, οι γονείς με το βαρύ αυτιστικό, το αδελφάκι με τη λευχαιμία, το παιδί που δε θα γυρίσει ποτέ σπίτι του. Πάντα υπάρχει ένας λόγος να είσαι ανάλγητος. Εγώ δε ξέρω κανέναν.
Στη δική μου οικογένεια δεν έτυχε να με μεγαλώσουν με μίσος για τον γείτονα, γιατί είναι τεμπέλης, γιατί είναι κάφρος, γιατί είναι βολεμένος δημόσιος υπάλληλος. Πάντα υπάρχει ένας λόγος να μισείς. Εγώ δε ξέρω κανέναν.
Εγώ δεν ξέρω κανέναν σαν αυτούς τους ανθρώπους. Ξέρω πολλούς σαν εμένα. Ευτυχώς.

41 σχόλια:

costinho είπε...

Πες το γαμώτο. Σ'ευχαριστώ.

νατασσΆκι είπε...

κι εγώ
(ευτυχώς)
:*

Διάμα είπε...

Πωπω. Λέξεις που ηχούν σαν λόγια. Και αντηχούν σαν την αλήθεια. Μπράβο!

Salata TV είπε...

Είσαι μαγική! Δεν έχω να προσθέσω τίποτα άλλο :)

Σπύρος Π. είπε...

Ξέρεις δεν είναι μίσος αυτό που πολλοί νοιώθουν, αλλά απόγνωση...
Λυπάμε όταν βλέπω νέους να μην έχουν δουλειά και να αισθάνονται ότι δεν μπορούν να ονειρευτούν, λυπάμε όταν πενηντάρηδες μένουν άνεργοι, όταν ανθρώποι του μόχθου δεν τα βγάζουν πέρα παρόλη τη προσπάθεια που καταβάλουν. Και λυπάμε πιο πολύ όταν το κράτος προτιμά να μειώσει τα κοινωνικά "σωσίβια" που διασφαλίζουν σε ευπαθείς ομάδες αξιοπρέπεια.
Αλλά μην μου λές να λυπηθώ γενικά τους ΔΥ γιατί είναι αδικημένοι οι περισσότεροι φιλώντας κατουρημένες ποδίες μπήκαν στο δημοσιο για να εξελιχθούν σε δυνάστες του υποζυγίου έλληνα υπηκόου. Το γεγόνος πως οι άξιοι θα φύγουν πρώτοι από το δημόσιο δείχνει τη ποιότητα της κοινώνίας μας.
Δεν έχω μίσος για καμμία κοινωνική ομάδα, αλλά κουράστηκα να με μισεί το κράτος μου και δεν θα δικαολογήσω τους στρατιώτες του.
Δε μισώ τους μπάτσους που και αυτοί χρειάζονται στο κρατικό μηχανισμό, αλλα δεν καταλαβαίνω τη σκέψη τους.

Takis X είπε...

Ευτυχώς κ για μας καλό μου.

Αλέξανδρος είπε...

Δυστυχώς αυτοί οι "δημόσιοι υπάλληλοι" (πολλοί από αυτούς ούτε ΔΥ με την στενή έννοια του όρου είναι, ούτε αμείβονται όπως αμείβονται σε υπουργεία κ.λπ.) θα πληρώσουν το μάρμαρο για όλα όσα θα έπρεπε να έχουν γίνει και δεν έχουν γίνει μέχρι τώρα, επειδή θεωρούμε ότι μπορούμε να κοροϊδεύουμε όλους τους εταίρους μας και με τα ψέμματα να την γλυτώνουμε κάθε φορά. Η περίφημη εργασιακή εφεδρεία θα έπρεπε φυσικά να ξεκινήσει αντίστροφα, από οργανισμούς φαντάσματα, από ΔΕΚΟ όπως ο ΟΣΕ κ.λπ. Φυσικά και σε αυτούς τους χώρους του πολιτισμού, της ψυχικής υγείας κ.λπ. υπάρχουν εκείνοι που δεν εργάζονται και κοροϊδεύουν. Όταν θα αντιληφθούμε ότι η κρίση δεν είναι οικονομική αλλά είναι κρίση κουλτούρας τότε θα αλλάξουν πολλά.

igkros είπε...

Respect! Τίποτα άλλο!

KourtGeo είπε...

Εξαιρετικό κείμενο

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Σε παραδέχομαι κυρία μου.

Ανώνυμος είπε...

πολύ συγκινητικό και πολύ ανθρώπινο κείμενο!σας ευχαριστώ που με κάνατε να νιώσω άνθρωπος!Λία

Ανώνυμος είπε...

Μια πίτα με Δημόσιο υπάλληλο χωρίς κρεμμύδι...

Πολυζόπουλος Εμμ. είπε...

Τα ειλικρινή μου συγχαρητήρια!
Χωρίς την άδεια σας, αναδημοσίευσα την ανάρτηση σας στο blog μου.
Ευχαριστώ για την συγκίνηση που μου προσφέρατε!

the elf at bay είπε...

Γάμησες.

Unknown είπε...

του κανενός το ρόδο τα είπε για όλους μας.

Ανώνυμος είπε...

Δε νομίζω ότι είναι μίσος. Είναι η πεποίθηση ότι η επιβίωση και η πρόοδος σε αυτό το στάδιο απαιτούν θυσίες. ( και θύματα
http://www.dailykos.com/story/2011/09/13/1016557/-That-was-my-brothers-death-you-were-cheering,-you-a$$holes-Updated?via=siderec )
Βασικά μιλάμε για πολιτισμενους νόμους της ζούγκλας.

Niemandsrose είπε...

Σας ευχαριστώ πραγματικά για τα καλά λόγια, που καταλαβαίνω ότι δεν έχουν να κάνουν με το αν τα λέω καλά, αλλά με το "παρόν" στο ότι είμαστε πολλοί, ακόμα, ευτυχώς, αυτοί που δεν ηδονίζονται να βλέπουν να θεριεύει η μιζέρια, η φτώχεια, η εργασιακή τρομοκρατία και τα λοιπά προκειμένου τι;
Προκειμένου ο λαός να γονατίσει, να δώσει το πράσινο φως στους κυβερνώντες να ξεπουλήσουν όποια πλουτοπαραγωγική πηγή έχει η Ελλάδα -και μάλλον έχει περισσότερες από όσες μας έχουν κάνει να πιστεύουμε τόσα χρόνια- στις πολυεθνικές. Να αφανιστεί ο δημόσιος τομέας και να περάσουμε στα ιδιωτικά σχολεία και στις ιδιωτικές ασφάλειες, στα ιδιωτικά νοσοκομεία, στην ιδιώτευση: to be completely idiots.
Έχει ξαναπαιχτεί το έργο σε άλλες χώρες αλλά όλοι αυτοί οι "απλοί πολίτες" που λυσσάνε να δουν να χάνει τη δουλειά του ο ΔΥ γιατί βέβαια ήταν ένα διεφαρμένο αγράμματο κομματόσκυλο που δε τους εξυπηρετούσε κόσμια και αποδοτικά -κι έχουν δίκιο ως προς αυτό- δεν έχουν *το ίδιο μένος* να δουν να επιστρέφουν τα λεφτά από τις offshore, τα ομόλογα, τα ασφαλιστικά ταμεία, να φορολογηθεί *επιτέλους* η Εκκλησία, να μπουν φυλακή όποια πραγματικά τα φάγανε.
Δε βλέπω το *ίδιο μένος* για όσους πληρώνονται αδρά για να φυλάνε το μαντρί (αλήθεια έχουν ιδέα τι μισθό έχει ας πούμε ένας πάρεδρος του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, τι σύνταξη παίρνει μια χήρα Εισαγγελέα; )
Γι' αυτό μιλώ για μίσος για το διπλανό.
Αν έβλεπα την ίδια οργή εκεί που είναι το χοντρό χρήμα, θα είχα άλλη γνώμη.
Εδώ όμως μιλάμε για μια εμφυλιοπολεμική κατάσταση. Να χυθεί το αίμα του γείτονα. Αυτό είναι όλη η ιστορία.

Στο διάλογο που εξελίχθηκε στο buzz με αφορμή αυτό το ποστ εικονογραφείται με τον πιο παραστατικό τρόπο η λογική όσων κουβαλάνε εφεδρικό μίσος.

Είναι μίσος ξεκάθαρο. Είχα, όπως πάντα, ένα ερωτηματικό αν αντιλαμβάνομαι σωστά τα πράγματα. όταν έγραφα το ποστ. Τώρα δεν έχω καμιά αμφιβολία.

Μόνο υπάρχει μια παράμετρος που δε μπορώ παρά να λάβω υπόψη: στην πραγματική ζωή αυτοί που έχουν τέτοιες απόψεις δεν εκφράζονται με τόσο λυσσαλέο τρόπο. Ίσως εδώ (πχ στην κουβέντα στο μπαζζ) βοηθάει η ψυχοπαθολογία του να είσαι ένα νικνέιμ και να πατάς πλήκτρα μπροστά σε μια οθόνη.

Ξέρω -ελάχιστους η αλήθεια- νεοφιλελεύθερους στην πραγματική ζωή. Τέτοια αναλγησία δεν έχω δει.

Αντωνης είπε...

Για την κατάσταση στο buzz είχα μιλήσει προ καιρού, όταν ήταν ήδη απόλυτα ξεκάθαρο τι προαλειφόταν (ουσιαστικά, η εκ των ένδον μετατροπή του χώρου σε ελεγχόμενο από σκληροπυρηνικούς του ΦΙΣ σάϊτ νεοφιλελεύθερης προπαγάνδας).

Τώρα είναι αργά, ίσως όμως να είναι καλύτερα έτσι, να ξεκαθαρίζει ποιος είναι τι επιτέλους, πώς λειτουργεί στην πράξη (άσχετα απ' το τι διακηρύσσει), και τέλος πάντων να ξυπνούν όλοι σιγά-σιγά για τις παρέες τους, για τους φίλους τους και για το με ποιους συγχρωτίζονται.

Γιατί βέβαια, κάποιοι την κυβερνούν αυτή τη χώρα, κάποιοι παίρνουν αποφάσεις, κάποιοι στελεχώνουν τα υψηλότερα κλιμάκια. Δεν πρόκειται για κάποια ασήμαντη και αμελητέα μειοψηφία.

Thrass είπε...

"Ξέρω -ελάχιστους η αλήθεια- νεοφιλελεύθερους στην πραγματική ζωή. Τέτοια αναλγησία δεν έχω δει."

Αν με βάζεις κι εμένα, σημειώνω ότι είμαι libertarian, όχι νεοφιλελεύθερος (neoliberal).

spiral architect είπε...

Καταλαβαίνω το πνεύμα της ανάρτησής σου, συμπάσχω με τους απολυμένους, τους βλέπω όλους σαν εργαζόμενους, δεν ξεχωρίζω δημόσιο και ιδιωτικό τομέα!

Αλλά επειδή η “χολή” ξερνιέται από τους “ιδιωτικούς” για τους “δημόσιους” να πω και γω την άποψή μου:

ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ ΜΙΛΑΜΕ?

- Tον πρωτογενή (γεωργία – κτηνοτροφία)
- Τον δευτερογενή (βιομηχανία – βιοτεχνία)
- Τον τριτογενή (εμπόριο - υπηρεσίες)

Μας τα’χουν κάνει τούμπανο όλοι με τον "ιδιωτικό τομέα" και μην χτυπάτε τον "ιδιωτικό τομέα" και από δω ο "ιδιωτικός τομέας" και από κει ο "ιδιωτικός τομέας".

Ποιος "ιδιωτικός τομέας" ρε μ@λ@κες? Υπάρχει παραγωγικός ιδιωτικός τομέας στην Ελλάδα από το '80 και μετά?
- Τι μάρκα κουζίνα είχε ή μαμά σας και τι μάρκα έχεις εσύ?
Μήπως είχαν ΙΖΟΛΑ και σεις MIELE?

O "ιδιωτικός τομέας" στην Ελλάδα τι κάνει?
- Φτιάχνει κάτι?
- Φυτεύει και εκτρέφει κάτι?
- Βγάζει αγροτικά και κτηνοτροφικά προϊόντα
- Δημιουργεί προστιθέμενη αξία?
- Απασχολεί κάνα επιστήμονα, τεχνικό, τεχνίτη, εργάτη, αγρότη, γεωπόνο, κτηνοτρόφο?

Ο ιδιωτικός (μαζί με το δημόσιο) τομέας στην Ελλάδα είναι κατά βάση τριτογενής (εμπόριο – υπηρεσίες) και οι εργαζόμενοί του (όχι ότι φταίνε αυτοί βέβαια) μαθημένοι στα δάνεια και στην κατανάλωση, ενώ ταυτόχρονα δεν μπορούν (καλύτερα: δεν έχουν τη δυνατότητα) να παράξουν αντίστοιχα, ή ίσης αξίας προϊόντα!

Όταν όμως όλοι χάσουν τη δουλειά και το διαμέρισμά τους, δεν θα έχουν τη δυνατότητα ούτε ένα μαρούλι να φυτέψουν για να φάνε!

Δεν το έχουν συνειδητοποιήσει ακόμα, γιατί έντεχνα καλλιεργείται ο κοινωνικός αυτοματισμός.

The Horror, the Horror!

http://youtu.be/aNUr__-VZeQ

Καρπουζοκέφαλος είπε...

Διαίρει και βασίλευε...
Κάτι ήξεραν παλιά, κάτι ξέρουν οι σημερινοί και θα διαιωνίσουν την γνώση και στο μέλλον. Μια χαρά τα καταφέρνουν αυτοί! Επιπλέουν.
Τα συγχαρητήριά μου για το άρθρο.

A certain crazed alien penguin είπε...

Το μίσος να το ξέρεις θα το δεις, πολύ περισσότερο και απροκάλυπτα. Η ορολογία και τα άλλα προσχήματα που επικαλείται το Thrassίμι και τα υπόλοιπα θρασίμια του φυράματος του, δεν κρύβει τίποτε άλλο από το μίσος μιας διεστραμμένης, παρασιτικής αριστοκρατίας για τους άπλυτους ξεβράκωτους και ειδικά για εκείνους που αποφάσισαν ότι δεν πάει άλλο.

ΠΛΑΝΗΤΑΣ είπε...

Πολύ δυνατό κείμενο

Niemandsrose είπε...

@Αντώνη, έχετε δίκιο για την κατάσταση στο buzz. Πολλοί είχαμε αντιληφθεί τι συμβαίνει αλλά λέγαμε να μη τους παραχωρήσουμε και αυτό το συμβολικό χώρο. Όμως πια, δε ξέρω αν έχει νόημα να διαθέτει κανείς χρόνο από τη ζωή του για να συνομιλεί με τέτοια μυαλά. Πάντως σε ό,τι με αφορά, ούτε ψευδαισθήσεις έτρεφα για τις "παρέες" μου και το με ποιους συγχρωτίζομαι. Σε ένα κείμενο, από τα πιο de profundis μου, που είχα γράψει πέρυσι το φθινόπωρο ("προσελήνωση") είχα ξαναδεί ανάλογες συμπεριφορές που μάλιστα στρέφονταν εναντίον μου. Ένα χρόνο μετά δε θα μπορούσα να περιμένω κάτι διαφορετικό. Όμως αυτό δε σημαίνει πως θα αυτολοκριθώ για να μην βρεθώ στο μάτι του κόκκορα. Και τελικά, μέσα από όλη την κουβέντα δεν έκαναν τίποτε άλλο από το να επιβεβαιώσουν με το χειρότερο τρόπο την εικόνα που έχω γι' αυτούς.


@Thrass, με την ευκαιρία να σου ξεκαθαρίσω, όπως και σε άλλους που με ρώτησαν, ότι απευθήνθηκα μόνο σε σένα επειδή έχεις μια υπόσταση. Το nickname σου αντιστοιχεί σε έναν άνθρωπο που έχει γράψει κάποια ωραία κείμενα, έχει αφήσει να διαφανούν στοιχεία από την προσωπική του ζωή, γνωρίζεται με άλλους μπλογκάδες. Με ανυπόστατους που το μόνο που γνωρίζουμε γι' αυτούς είναι το ψευδώνυμό τους, δε συνομιλώ.
Δε γνωρίζω επακριβώς τις πολιτικές σου θέσεις αλλά σε παραπέμπω στο "διαίρει και βασίλευε" που σωστά υπενθυμίζει ο Καρπουζοκέφαλος και τις σημειώσεις του spiral architect.

spiral architect είπε...

@ NIEMANDSROSE σε γνώρισα μέσω αναδημοσίευσης στον //γράφο,

Πρόσφατα ειχα γράψει σε ένα μπλογκ σχολιάζοντας "θεσεις" για το "ανοιγμα" του επαγγέλματος των ταξί:

- Για ρίξε μια ματιά γύρω σου, έξω απ' το μικρόκοσμό σου (μας)
- Ποια λογική πρόταση θα κάνεις (ή θα κάνω) στους απόκληρους του συστήματος που εξεγείρονται με τον ένα, ή τον άλλο τρόπο?
- Και να κάνεις μια λογική πρόταση - στα πλαίσια του υπάρχοντος συστήματος - θα τη δεχθούν οι "κεφαλές"?
(με το "κεφαλές" δεν εννοώ τις κυβερνήσεις)
- Για πόσο θα αντέξει το υπάρχον σύστημα να κρύβει τον "ελέφαντα κάτω απ' το χαλί"?

Βρίσκομαι για λίγες μέρες σε ένα χωριό στα Όρη Σητείας, προσπαθώ να ηρεμήσω από τα γεγονότα, αλλά - πανάθεμά τα - αυτά με βρίσκουν και εδώ. Σκέφτομαι ότι ούτε με τα αγροτικά δεν θα μπορώ να ασχοληθώ, εγώ ή τα παιδιά μου περισσότερο, γιατί, η καρπερή μας γη κόβεται σε κομμάτια και ξηλώνονται ελιές για να εγκατασταθούν φωτοβολταϊκά.

- Από που θα φας λάδι?
- Γνωρίζεις ότι η Ελλαδίτσα δεν έχει καν πρωτογενή παραγωγή (γεωργία - κτηνοτροφία)
- Η μάνα σου είχε ηλεκτρική κουζίνα ΙΖΟΛΑ - made in Greece και τώρα έχει AEG - made in EU. (γενικώς και αορίστως)

Με τα παραπάνω απτά παραδειγματάκια, θέλω να καταδείξω ότι, "παραγωγικός ιδιωτικός τομέας", εδώ και χρόνια έχει πάψει να υφίσταται στην Ελλάδα.
(εκτός αν εννοείτε το εμπόριο και τον τουρισμό, που είναι τριτογενής τομέας και δεν παράγει, τρέφοντας κανένα, δίνοντας μόνο μισθούς πείνας σε υπηκόους)

Τέλος δεν ήλθα εδώ, για να χαϊδέψω αυτιά, για να συμφωνήσω σε προτάσεις κοινωνικού αυτοματισμού, εναντίον του Μήτσου απ' τα ΤΕΙ που κάνει και δεύτερη δουλειά, ή του Θύμιου και του Νίκου.

Στο τέλος-τέλος προσωπικά έχω την εναλλακτική του "down under" (google it!) λόγω της τύχης να έχω διπλή υπηκοότητα. Αλλά πονώ τον τόπο μου και θέλω να κάτσω εδώ και να τη παλέψω, με δυο πτυχία και ένα master, έστω και σαν αγρότης.

Ο Θύμιος (Λυμπερόπουλος) και ο Νίκος (Φωτόπουλος) δεν μου λένε όχι σ΄αυτό! Οι τροϊκανοί και τα ντόπια τσιράκια τους μου λένε όχι!

Δεν θα τους αφήσω, όσο και να με πήραν τα χρόνια!

That's all folks ... και καλά χιλιόμετρα στο ταξί που δίνει ο Ραγκούσης!


http://sabotaz33.blogspot.com/2011/07/20.html

http://youtu.be/kSKc5sNNuOc

(και sorry για το "σεντόνι")

gerasimos είπε...

Πράγματι η συζήτηση στο buzz ήταν αποκαλυπτική: έδειξε ότι τελικά κυκλοφορεί αρκετό εφεδρικό μίσος, επιβεβαιώνοντας 'πανηγυρικά' το ποστ. Ή μάλλον όχι ακριβώς εφεδρικό μίσος, αλλά περισσότερο αυτό που θα λέγαμε αγγλικά resentment...

Όπως και να 'χει, βρήκα τη σύλληψη περί εφεδρικού μίσους εξαιρετική σαν, ας πούμε, twist of thought.:)

Niemandsrose είπε...

@spiral architect, απλώστε τα σεντόνια σας άφοβα. :)

@gerasimos, αν είχες κάνει αυτό το σχολιάκι στο buzz υποθέτω ότι θα είχε θαφτεί με 4 κόκκινα σημαιάκια από πάνω του. Για δες ποιοι βρέθηκαν να σηκώνουν bandiera rossa.

Χανς είπε...

Ενενήντα άτομα στο υπ. παιδείας βρίσκονται στη Διεύθυνση για την ίδρυση νέων μητροπόλεων. Είκοσι από αυτούς είναι τμηματάρχες.

Η τελευταία μητρόπολη ιδρύθηκε το 1985.

Δε λυπάμαι ούτε έναν πό τους ενενήντα.

Η κατάσταση είναι ένα απίστευτο μπάχαλο. Με πιάνουν τα κλάματα, όταν σκέφτομαι ότι ξέρω τουλάχιστον δύο ΔΥ που παίρνουν βιβλία στη δουλειά γιατί δεν έχουν τίποτε άλλο να κάνουν.

Μπορείς να το πεις κι ετσι: το δημόσιο είναι ένα τεράστιο life insurance project για χιλιάδες που δεν πληρώνουν τις εισφορές τους. Ή αλλιώς, έλα μωρέ δωστου ένα ξεροκόμματο να ησυχάσει.

Και όχι, δε λυπάμαι τις ΟΤΕτζουδες, τους ΔΕΗτζήδες, της Ολυμπιακής τα παληκάρια με τα 200 χιλιάρικα εφάπαξ. Δε λυπάμαι τους ΠΑΣΟΚους των αποτυχημένων αγροτικών συνεταιρισμών και των ναυπηγείων.

spiral architect είπε...

Κανένας δεν είναι στο απυρόβλητο!
Κανείς δεν θα λυπηθεί κανέναν!
Ζήτω ο θαυμαστός καινούργιος κόσμος!

Aφιερωμένο σε όσους θα επιζήσουν:
http://youtu.be/HtwlTyqvd0g

παράλληλος είπε...

Χαίρομαι που κάποιοι άνθρωποι, μπορούν ακόμα και σε τούτη την πτι καρό εποχή, μπορούν και πατούν το ένα πόδι τους έξω από τη Γη και στέκονται όρθιοι. (Όρθιοι, δεν είναι και λίγο!).
Μπράβο, Ρόδο!

John Streckfous είπε...

ένα αληθινό κείμενο. σαν άγγιγμα ελπίδας.

newsfox είπε...

Πολύ λίγα σχόλια. Το ζήτημα δεν είναι η αλληλεγγύη στους απολυθέντες. Δεν είναι η ιδέα "απολυμένος εγώ, απολυμένοι κι αυτοί" ούτε επενδύει κανείς στη μιζέρια. Αυτό όμως που πρέπει κανείς να απεχθάνεται είναι το πόσοι μπήκαν και "έγδυσαν" το κράτος με χίλια δυο επιδόματα και απολαβές τρώγωντας ασύστολα το φόρο του κάθε πολίτη. Για αυτούς, συγχωρέστε με Niemandrose, αλλά ουδέ ένα έλεος ή λύπηση, ιδίως όταν αληθινοί επιστήμονες παραγκωνίστηκαν για χάρη κομματικών ρουσφετιών. Να μείνουν οι χρήσιμοι και οι άχρηστοι στα σπίτια τους να κάνουν τους ντελιβεράδες. Όσο για τον ιδιωτικό τομέα που κάποιος ανέφερε, ναι, είναι ζούγκλα και απαίσιος, αλλά απασχολεί την πλειοψηφία των Ελλήνων και σίγουρα έχει δώσει δείγματα δημιουργικότητας σε σχέση με τον άκαμπτο και αραχνιασμένο δημόσιο τομέα.

Ανώνυμος είπε...

Αν εισαι ΔΥ σε καταλαβαινω και αν εισαι ΙΥ σε θαυμαζω.

spiral architect είπε...

Αυτό που δεν καταλαβαίνουν αρκετοί Ι.Υ είναι ότι το εργασιακό άρμα το τραβούσαν προς τα πάνω (όσο το τραβούσαν, κι όσο προς τα πάνω) οι Δ.Υ. Με λίγα λόγια, ό,τι κερδιζόταν για τους Δημόσιους, αργά ή γρήγορα γινόταν (έστω και πετσοκομμένο) για τους ιδιωτικούς.

Ακόμη και οι Συλλογικές Συμβάσεις, με βάση αυτές του δημοσίου αποφασίζονταν.

Διά της αντιστροφής, προκύπτει το εύλογο συμπέρασμα, ότι αν χάσουν 10 οι Δ.Υ. οι Ι.Υ. θα χάσουν 20. Δε θέλει ούτε πολύ μυαλό, ούτε πολύ διάβασμα απόκρυφων χειρόγραφων του Μαρξ.
(Ι.Υ. είμαι)

Suburian είπε...

Μου άρεσε το κείμενο σου μα να ξέρεις πως πάντα θα ζητάει συντροφία η δυστυχία.

Στις ακραίες καταστάσεις η εξαθλίωση θα ξυπνάει τα ταπεινότερα των ενστίκτων,το απάνθρωπο που επιζητεί αν καταστραφεί,να τους πάρει όλους μαζί του.

Ο αλληλοσπαραγμός φύτρωνε πάντα σ' αυτόν τον τόπο, θρέφεται απ' την απόγνωση μας.

Ανώνυμος είπε...

άσχετο;
στη Βαρκελώνη καταργήθηκαν οι ταυρομαχίες!
///
καθημερινά απολύονται εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, δεν είδα να βγει κανείς από τα ρούχα του με τον τρόπο που το είδα με αφορμή την εφεδρεία...
χωριστήκαμε!σε χρήσιμους και αναγκαίους εφησυχασμένους εργαζόμενους και άχρηστους εργαζόμενους...
έτσι είναι, ώρα να εκλογικευτούμε...
διάβασα για ψαλίδι λέει σε 34 οραγνοσμούς του δημοσίου, δεν το πιστεύω, μόνο τόσοι υπάρχουν;εδώ έχουμε περισσότερα βενζινάδικα απ ότι η γαλλία!
καλή εβδομάδα!

katabran είπε...

ο "ανώνυμος" είμαι εγώ !
τς τς τς!
...
τα σέβη μου για το κείμενο

Μαζεστίξ είπε...

Πολύ ωραίο κείμενο!
Ο Καιάδας του σύγχρονου τραπεζο-ναζισμού μας περιμένει όλους για να μας πετάξουν εκεί σα στημένες λεμονόκουπες οι μεγαλοκεφαλαιούχοι, όταν πια τους είμαστε άχρηστοι, με τις άλλες λεμονόκουπες να ζητωκραυγάζουν, νομίζοντας πως αυτές θα γλιτώσουν!

Οι παγκόσμιοι σκακιστές μας βλέπουν σαν τα πιόνια, που αφού μας χρησιμοποίησαν όπως τους συνέφερε για να νικήσουν, τώρα πια δε μας χρειάζονται και μας θυσιάζουν στους πύργους, τους αξιωματικούς και τα άλογα.
Ώσπου στο τέλος θα θυσιαστούν και οι περισσότεροι εξ αυτών για να μείνουν οι βασιλιάδες και οι βασίλισσσες...

Στο χέρι μας είναι να μην πλακωνόμαστε με τα άλλα πιόνια και να μην πιστεύουμε ακόμη ότι θα φτάσουμε στον τερματισμό και θα μεταβληθούμε σε βασίλισσες!
Στο χέρι μας είναι να μη νιώθουμε πιόνια και να μην πέφτουμε πρώτοι στη μάχη που έστησαν οι άλλοι!
Και κυρίως να είμαστε -όσο γίνεται- όλοι μαζί! Αλληλεγγύη!
Αλλιώς θα πέφτουμε σαν ήρωες κάτω απ τα τανκς, σαν "τον Πέτρο, τον Γιόχαν και το Φραντς"!
Πάντα γελαστοί και γελασμένοι...

roubinakiM είπε...

"Εδώ όμως μιλάμε για μια εμφυλιοπολεμική κατάσταση" Σε αυτό το σχόλιο τα συνέπτυξες όλα. Είναι η πιο τρομακτική διαπίστωση, πολύ βαθιά θαμμένη στο μυαλό μας που παρόλο την ξορκίζουμε καθημερινά...στο τέλος μας βγαίνει...
Στη δουλειά μου-σε μία από τις 151 εταιρείες-ζούμε καθημερινά μια κατάσταση πολιορκίας, ανάμεσα σε μια εγκάθετη διοίκηση, συνδικαλιστές, νεο- και μετά-φιλελεύθερους, δεξιούς κι αριστερούς, τρομολάγνους, ψυχάκηδες, ελληναράδες...Θέλοντας και μη, φοβάσαι, γίνεσαι νευρικός, αντιδράς σπασμωδικά, γυρίζεις σπίτι κουρέλι, και ξανά την επομένη, με κάπως χαμηλότερα τους ώμους, κάπως πιο σκυμμένο κεφάλι, προσπαθώντας να επιζήσεις...μέχρι το επόμενο χτύπημα.

Καστορπ είπε...

Κωλεφεδρεία να σου τύχει...

Χρήστος είπε...

Ωραίο το κείμενο, αλλά καταλαβαίνει κανείς ότι η συγγραφέας είναι γυναίκα. Πολύ κλάψα και απογοήτευση!

Δεν έχει τελειώσει τίποτα ακόμα ... αντιδρούμε και ελπίζουμε!