Θα 'ρθεί καιρός που θα αλλάξουν τα πράγματα.
Να το θυμάσαι Μαρία.
Θυμάσαι Μαρία στα διαλείμματα εκείνο το παιχνίδι
που τρέχαμε κρατώντας τη σκυτάλη
-μη βλέπεις εμένα- μην κλαις. Εσύ εισ' η ελπίδα.
Άκου θά 'ρθει καιρός
που τα παιδιά θα διαλέγουν γονιούς
δε θα βγαίνουν στην τύχη.
Δε θα υπάρχουνε πόρτες κλειστές
με γερμένους απέξω.
Και τη δουλειά
θα τη διαλέγουμε
δε θά 'μαστε άλογα να μας κοιτάνε στα δόντια.
Οι άνθρωποι -σκέψου!- θα μιλάνε με χρώματα
κι άλλοι με νότες.
Να φυλάξεις μονάχα
σε μια μεγάλη φιάλη με νερό
λέξεις και έννοιες σαν και αυτές
απροσάρμοστοι-καταπίεση-μοναξιά-τιμή-κέρδος-εξευτελισμός.
Για το μάθημα της Ιστορίας.
Είναι Μαρία -δε θέλω να λέω ψέματα- δύσκολοι καιροί.
Και θά 'ρθούνε κι άλλοι.
Δεν ξέρω -μην περιμένεις και από μένα πολλά-
τόσα έζησα, τόσα έμαθα, τόσα λέω.
Κι απ' όσα διάβασα ένα κρατάω μόνο:
"Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος".
Θα την αλλάξουμε τη ζωή!
Παρ' όλα αυτά Μαρία.
8 σχόλια:
Ποτέ μου δεν συμπάθησα την ποίηση της Γώγου, αλλά αυτό το συγκεκριμένο μου θυμίζει χρόνια καλά κι ανθρώπους αγαπημένους.
Τη Μαρία να το διαβάζει και να κλαίει.
Απογεύματα και βράδυα με κουβεντούλα και κρασί.
Θ' αλλάζαμε τον κόσμο. Εμείς που είμασταν ακόμα νέοι.
Ευτυχώς που δεν με βλέπεις Μαρία...
Βρέχει έξω λέξεις.
Βρώμικες.
Δεν ήταν.
Τις βρώμισαν.
Λερωθήκαμε.
Να αλλάξουμε.
Να φορέσουμε ένα ποίημα.
Μπήκα έτοιμη να γράψω ένα γλυκόπικρο-εξυπνακίστικο σχόλιο τύπου: "Είπε η Κατερίνα στη Μαρία... Κι αυτοκτόνησε προς επίρρωση των λεγομένων της..."
Όμως το χιούμορ χάνεται όταν σε καταλύει ένα συναίσθημα άλλο. Αυτό του ανθρώπου που παραμένει άνθρωπος στον καιρό του. Ακέραιος, πεισματάρης, ευαίσθητος, εγωιστής, αγαπησιάρης, απροστάτευτος... Ευτυχώς που έφυγε και δεν είδε την ποίησή της στο youtube με σχετικά videos να βγαίνουν του Θέμου -ούτε να πω το όνομά του δεν μπορώ χωρίς να αναγουλιάσω...
Και μία παρένθεση. Συγνώμη, δεν πρόλαβα όσο είχες το κείμενο υπό συζήτηση, αλλά πραγματικά θέλω να στο πω. Διάβασα όλα τα σχόλια -με αρκετή υπομονή από την πλευρά μου- και ήθελα να σου πω να μην μασάς ("Δε μασάμε ρε" δεν έχει υπονοούμενο αυτό.)
Κάθε ιδεολογία την οποία ακολουθεί κάποιος -ή κάποιοι ως μάζα- χαρακτηρίζεται από την εγγενή ανάγκη αυτοσυντήρησης κι επικράτησης έναντι των υπολοίπων. Ομοίως οι "οπαδοί" χαρακτηρίζονται από σταδιακή ακαμψία, μυωπία, ντελιριακές καταστάσεις και την ψυχική νόσο να βλέπουν παντού συνωμότες και προδότες. Αυτό δεν έχει να κάνει με την προοδευτικότητα και τον ανθρωπισμό κάθε συστήματος. Κάθε σύστημα προαπαιτεί δόγμα και κάθε δόγμα ακαμψία.
Δια της ατόπου δεν είμαι δεξιά -ούτε κατά διάνοια- ούτε κεντρώα -μισώ τα ημίμετρα- και θα ήθελα να μπορώ να είμαι αριστερά -κάτι όμως που το στερούμαι γιατί είμαι υπερκινητική και μισώ την ακαμψία. Τα συμπεράσματα δικά σου καλή μου niemandsrose. Ήθελα να σου πω να μην μασάς κι ότι μάλλον καταλαβαίνω τι εννοείς.
Φιλιά και καληνύχτα!
Τι φοβερό ποίημα! Εντάξει, μπορεί να σου φανεί χαζό, αλλά σαν "Μαρία" βούρκωσα. Καλημέρα και καλή εβδομάδα.
Δείτε κι αυτό μπορείτε να κατεβάσετε πολλά καλούδια της Κατερίνας Γώγου http://matiaklista.blogspot.com/2007/07/blog-post.html
@s_pablo, καιρός να αναθεωρήσεις λοιπόν.
@padrazo, ....
@vrakas kostas, αυτό κράτησες;
@industrialdaisies, θέλω να πω πολλά αλλά θα πω μόνο καλά που υπάρχουν και τα άνθη του καλού. Καλημέρα!
@Μαρία, κι εγώ θα ήθελα να ήμουν συνονόματή σου γι'αυτό το ποίημα.
@spirosvii, ευχαριστούμε!
Ήθελα να πω, για όσους έτυχε να μη το ξέρουν ήδη, πως τα πλάνα στο βίντεο είναι από την ταινία Παραγγελιά του Παύλου Τάσσιου βασισμένη στην υπόθεση του Νίκου Κοεμτζή. Η μουσική έχει συνθέσει ο Κυριάκος Σφέτσας.
κριμα που δεν την γνωρισαμε περισσοτερο..
Κρίμα που τη γνωρίσαμε τόσο λίγο!
Αφιερωμένο σε μια Μαρία, ξέρει εκείνη!
Υπέροχο το ιστολόγιο...
Δημοσίευση σχολίου