Χίλιες παλιές ανάσες
χθες
ένας πηχτός, πυρακτωμένος άνεμος
ξεχύθηκαν-
στρόβιλος
στ' ανάμεσά μας πέρατα.
Και τύλιξαν, σκοντάφτοντας,
γυμνά τα πέλματά σου
μες στη νύχτα.
χθες
ένας πηχτός, πυρακτωμένος άνεμος
ξεχύθηκαν-
στρόβιλος
στ' ανάμεσά μας πέρατα.
Και τύλιξαν, σκοντάφτοντας,
γυμνά τα πέλματά σου
μες στη νύχτα.
7 σχόλια:
Δωρικός λυρισμός!
Μη φοβάσαι τον πόνο. Κάν'τον φυλαχτό. Γιατρεύει.
god only knows why sometimes i make you cry..but do you feel alive without me........Damien asks in the rain..form todays post..oreo to diko sou..
σε έπιασε οίστρος?
Μαζί με την γάτα?
Ερχεται πανσέληνος αυτό θα φταίει!
;-)
Φιλιά
Πωπω, εφιάλτες έβλεπες τη νύχτα ;
Φοβιστικός στρόβιλος !
Παράλληλε, wannabe poet θα το χαρακτήριζα εγώ. :( Αγαπώ την ποίηση, δυστυχώς δεν είμαι ποιήτρια, και ελπίζω να μην την πληγώνω με την αγάπη μου.
@piece de resistance, αυτό που γράψατε εσείς πολύ καλύτερο.
@_st_, οιστρόβιλος. Θα περάσει κι αυτό, μην ανησυχήσεις. :)
@tzonakos, εγώ να δεις πώς έχω τρομάξει...
niemandrose - ποίηση 1-0
So far so good!
Παράλληλε, δε νικιέται αυτή με τίποτα ...
Δημοσίευση σχολίου