μωράκι, πάμε για καφέ;

Την εξάρτηση την κρίνω το πρωί. Που βγαίνω από το όνειρο, όπως το βρέφος, αθώα, χωρίς κέλυφος και χωρίς λόγια, για να συναντήσω τις άγκυρές μου. Εκεί φαίνεται αν είμαι ερωτευμένη, αν χαίρομαι για τη μέρα που έρχεται, αν αποζητώ το τσιγάρο και την επικοινωνία. Αν είναι κάποια έξη που με δένει στο εδώ με αντάλλαγμα κάτι από την ελευθερία μου.

Λοιπόν, κάθε πρωί καταλαβαίνω πόσο εξαρτημένη είμαι από τον καφέ. Κι όχι τον κάθε τυχάρπαστο και τυχάλεστο καφέ, αλλά τον τούρκικο, όπως επέμενε να τον βαφτίζει ο Ηλίας Πετρόπουλος, και όπως μου αρέσει να τον παραγγέλνω έξω για να προγκάω τον εθνικισμό του σερβιτόρου που τον βλέπω να ξεροκαταπίνει μια βρισιά ενώ δέχεται την ανορθόδοξη παραγγελία.

Τα γκαρσόνια φτύνουν στις παραγγελίες κάπου-κάπου. Ό,τι πελατειακό τερτίπι καταπίνουν έξω, το φτύνουν κυριολεκτικά μέσα. Μια φίλη που δούλεψε -και- σε σουβλατζίδικο μου το εκμυστηρεύτηκε. Όποιος έκανε το λάθος να τηλεφωνήσει για ντελίβερυ γυρόπιτας λίγο πριν τις 12 που έκλεινε το κατάστημα, πολύ πιθανόν να μασαμπούκιαζε και τη σχετική χλέπα αργότερα, μου είπε με δικά της λόγια. Ελπίζω να μην έχω καταπιεί το σάλιο σου εθνίκι-γκαρσόνι για εσχάτη προδοσία. Εξάλλου τι Αθήνα τι Ανκάρα; Αφού ο Έλλην πρωθυπουργός της χώρας βγήκε από την 50χρονη λοχεία του μίσους και πέρασε τα σύνορα της Τουρκίας.Και δε νομίζω να πήγε ούτε για καφέ, ούτε για το Νόμπελ Ειρήνης.

Μια φορά, που συγκατοικούσα με έναν Τούρκο από την Ισταμπούλ, παρήγγειλα καφέ από ένα καφεκοπτείο της... Κωνσταντινούπολης μέσω ebay. To ebay αποτελεί επιχειρηματική ιδέα δύο συμφοιτητών του Έλληνος Πρωθυπουργού που βρέθηκε προσφάτως στην Τουρκία, και που κάποτε βρίσκονταν όλοι μαζί στο Πανεπιστήμιο Ταφτς. Ο τούρκικος καφές της Τουρκίας δε πινόταν. Σα χώμα ανακατεμένο με τσόφλια αραβικού χαρμανιού ήταν . Όπως τα καφεκοπτεία στην Πειραιώς, που πλημμυρίζουν το δρόμο τα ξημερώματα με μια απελπιστική φάρσα αρώματος καφέ. Και αφού έδεσε τις άγκυρές του το πλοίο από την Κρήτη, σε ενημερώνει ο ταξιτζής καθώς περνάς απέξω πως ο καφές που αλέθουν μέσα είναι ρεβύθια και κριθάρι. Ο τούρκικος καφές εν Ελλάδι.

Πάντως, όπου και αν βρέθηκα υπήρχαν τα σύνεργα kahve (καφές), fincan (φλιτζανάκι), ibrik (μπρίκι). Κι έμαθα να είμαι ο (η?) ταμπής (ο μερακλής ψήστης), και ο (η?) θεριακλής (ο ή η? μερακλής πότης) μαζί.

Και κάποτε, πριν 7 χρόνια περίπου, ήρθε στο inbox μου ένα chain email. Ψυχολογικό τεστ σε μορφή power point. Τότε δε με έκαναν ακόμα έξαλλη τα FW και τα άνοιγα. Έλεγε λοιπόν, μεταξύ άλλων, να γράψεις τον πρώτο συνειρμό που σου έρχεται στο μυαλό με τη λέξη καφές. Έγραψα, θυμάμαι, "για πάντα". Που ούτε για σένα, όσο ερωτευμένη κι αν είμαι, δε θα το έγραφα. Ο καφές στο συγκεκριμένο τεστ συμβόλιζε το σεξ. Addicted to sex, then. Όσο ζω μαθαίνω.

Μωρό μου, εσύ η κουκίδα που πήγες και σφηνώθηκες στα σωθικά μου, σε πειράζει να πίνω ένα τόσο δα φλιτζανάκι καφέ τη μέρα; Μόνο ένα. Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας.

One more cup of coffee for the road

Κάποτε μωρό μου, κάποιος ερωτευμένος με τη μαμά, φιλοτέχνησε τους στίχους του Bob Dylan και τους κρέμασε στο δωμάτιό του. Ούτε που ήξερε για την εξάρτησή μου από τον καφέ.

Your loyalty is not to me
but to the stars above

Αυτό μόνο ήξερε. Κι εγώ ούτε που ήξερα πόσο ερωτευμένος ήταν. Κι εσύ δε ξέρεις τίποτα, μακάριο στην άγνοιά σου και έρμαιο της ανελευθερίας σου. Γι' αυτό, βάλε τα καλά σου και πάμε έξω στον ήλιο για καφέ. Πρωί είναι και καταλαβαίνω πως σ' αγαπώ.