12/5/08

είμαι

Ένας άνδρας, ντυμένος στα μαύρα, με ψηλό πλατύγυρο καπέλο, γενειάδα και μακριά σγουρή φαβορίτα, περνάει σκυφτός με γρήγορο βήμα έξω από το παράθυρό μου. Σκυφτός για να προφυλαχτεί από το ψιλόβροχο. Κρατάει στα χέρια μια ανθοδέσμη. Είναι Παρασκευή βράδυ και εκείνος είναι Ορθόδοξος Εβραίος. Αύριο είναι Σάββατο και αυτός θα είναι πάλι Εβραίος. Κι εγώ θα είμαι, όπως και χθες, βαφτισμένη Ορθόδοξη Χριστιανή. Αλλά δε θα' μαι. Και το σπίτι του θα είναι ήσυχο και τα λουλούδια στο βάζο. Το βράδυ η γυναίκα του θα ζυμώσει χαλλάλ, το δικό τους ψωμί, και θα πλημμυρίσει θαλπωρή από τη μυρωδιά του φούρνου η δική μας γειτονιά. Αλλά ίσως και νά' μαι εκεί.

Μια συμμαθήτρια στα χρόνια του σχολικού στρατοπεδισμού είχε πει "όσο πιο χοντρό κουμμούνι, τόσο πιο πολύ σαπούνι". Ο νονός της ήταν πολιτευτής του συντηρητικού κόμματος και ο πατέρας βαμμένος γαλάζιος. Ήταν όμως πολύ πολύ χοντρός ο νονός της, τώρα που το σκέφτομαι, και έσκασε η καρδιά του. Που πρέπει να υπήρξε κομμουνίστρια. Γιατί ο ίδιος αναπαρήγαγε την ατάκα που λέει "αν δεν ήσουν κομμουνιστής στα νιάτα σου δεν έχεις καρδιά, κι αν συνεχίσεις να είσαι μετά τα νιάτα σου δεν έχεις μυαλό". Θα είχε απομνημονεύσει κι άλλες ρήσεις, λαϊκές και μη, για κάθε περίσταση. Θα είχε βαφτίσει χριστιανούς κι άλλα παιδάκια. Και ήταν πολιτευτής της ελληνικής επαρχίας. Τι άλλο θα ήταν;

Έχω βγει περίπατο στην όμορφη εβραϊκή γειτονιά του Λονδίνου. Και βρίσκομαι έξω από ένα εβραϊκό νεκροταφείο με χαμηλά τείχη. Τόσο ώστε να απλώνεται όλη η θέα μπροστά μου. Θέα στο μηδέν οριζοντίως. Και είναι ένας παχουλός σκίουρος σε ένα δέντρο, κυπαρρίσι δηλαδή, που κρατάει στα μπροστινά του πόδια μια μεγάλη στρογγυλή τυρόπιτα και την καταβροχθίζει κοιτώντας με ατάραχος. Τρώει ο χοντρούλης μεγάλες μπουκιές γιατί δεν είναι κάστανο να την κρύψει στο χώμα. Τρώει λαίμαργα τώρα που μπορεί. Ίδιος με την αδηφάγα μου ματιά που καταπίνει τον κόσμο σχεδόν αμάσητο. Τώρα που μπορώ και δε με έχω κρύψει στο χώμα, γέλασα το πιο μυστήριο γέλιο μου μπροστά στο θέαμα. Εγώ θα κοιμάμαι μια μέρα αλλά όλο και κάποια ψίχουλα γέλιου θα με βρίσκουν εκεί που είμαι. Γιατί αφού τώρα είμαι, για πάντα είμαι. Χαχα.

13 σχόλια:

tovenito είπε...

κάθε φορά που περνώ από νεκροταφείο σφίγγεται η καρδιά μου. δεν μπορώ να συμβιβαστώ με την ιδέα. με την ιδέα της απώλειας ανθρώπων. με σοκάρει κάθε φορά το ίδιο. όποιο θρήσκευμα και να έχουν-έχουμε ή όχι.
τουλάχιστον εσύ θα έχεις τη χαρά να "αφήσεις κάτι πίσω σου".

Side21 είπε...

Τελικά πιο τυχερός ...
είναι ο σκίουρος !!!
Δεν έχει υπαρξιακά προβλήματα,
δεκάρα δε δίνει αν ...
το νεκροταφείο πίσω του είναι
Εβραϊκό - Μουσουλμανικό ή Χριστιανικό.
Και δεν ασχολείται με την αποδόμηση
των θρησκευτικών ουτοπιών ...
Την καλησπέρα μου στο Λονδίνο...

Ο άλλος είπε...

Για πάντα;Τίποτα δεν είναι για πάντα.Και όλα έχουν τον τρόπο τους να κρύβουν το αντίθετό τους.Όπως η καρδιά του πολιτευτή σου.
Καλημέρα

Ανώνυμος είπε...

Μόνο σ΄ ένα τέτοιο χώρο μπορείς να καταλάβεις την ματαιότητα του να ανήκεις κάπου, σε κάποια ομάδα θρησκευτική ή πολιτική.
Τη ματαιότητα να φανατίζεσαι και να φανατίζεις γιά μιά ιδέα, μιά θρησκεία και όχι με την ίδια τη ζωή.
Να αναλώνεσαι για να χτίζεις τείχη αντί να απολαμβάνεις τις μυρωδιές του κόσμου...

Βάσκες είπε...

Θα μιλήσω σήμερα για τα σχόλια.

Καλά ρε αλέξανδρε περιμένεις να διαβαστεί σχόλιο μεγαλύτερο του ποστ;

Αν έγραφε νουβέλλα η Νίμαν τι σχόλιο θα έκανες; Μυθιστόρημα;

Θ ασυμφωνήσω με τον άλλο. Τίποτε δεν είναι για πάντα. Ούτε οι όρκοι αιώνιας αγάπης.

Niemandsrose είπε...

@Αλέξανδρε, μα το Δία αυτό που κάνεις είναι spamming.

@tovene592, τι θα αφήσω πίσω μου περισσότερο από σένα; Ματαιότης ματαιοτήτων και τα σχετικά.

@Side21, μη το λες. Μπορεί και του σκίουρου να του την έχει βαρέσει η θανατίλα και να το' χει ρίξει στις σφολιάτες. :)

@Ο άλλος, για πάντα= χαχα. ;)

@Ο Κύριος με τα σου, συμφωνούμε.

@Βάσκες, για τους όρκους αιώνιους αγάπης θα επαναλάβω τον αγαπημένο στίχο
"πες μου κάτι ψεύτικο
σαν την ορκισμένη αγάπη της"...

Nomad είπε...

Νιμαν, Βασκες,

τίποτα που δεν είναι για παντα δεν έχει πραγματική σημασία.

Δε μιλώ για τους όρκους, μα για τη διάθεση.

Βασκες, η κόρη σου έχει το "για παντα" σου. Καθε τι στη ζωή μας μπορεί το έχει, αρκεί να του το δώσουμε, να ενδιαφερθούμε πραγματικά γιαυτό. Στο κατω κατω το "παντα" μας, είναι τοσο μικρό.. Νιμαν, σουρχεται.

(για τους όρκους βεβαια δίκιο έχεις. -Κι εγω δεν ξερω ποσο δυνατό είναι αυτό που νοιωθω για σένα, είπε κάποτε κάποιος. Δυο μήνες μετα, δεν ηθελε να ξαναδεί αυτόν στον οποίον απευθυνθηκε. Τοσο δυνατό ηταν)

Ανώνυμος είπε...

Αν μπορώ, να σου μεταδώσω κάτι από την εμπειρία μου, μετά από δέκα ολόκληρα χρόνια, ήρθε μια μέρα που αυτη η διαφορά, στάθηκε αναμεσά μας, και ο καθένας επέστρεψε στο "είμαι", και το "είμαστε" της αλληλοπαραδοχής διαλύθηκε... (για τον ίδιο λόγο ανώνυμη, ακόμα τραβάει αυτή η πληγή). Πολύ άσκημο πράγμα να ακυρώνεις την υπέρβαση. Γι΄αυτό ακριβώς σας εύχομαι καλή δύναμη. Και καλύτερα στο Λονδίνο, ή όπου νάναι, εκτός από την Ελλάδα. Με αγάπη, "τυ-ρόπι-τα"

Niemandsrose είπε...

@nomad, laws are made to be broken. To ίδιο και οι όρκοι. Από την προδοσία τους ανθίζει η τέχνη μας. Δηλαδή η τέχνη να ζούμε. Όσο για το πάντα και το ποτέ, μόνο πικρό γέλιο μου προκαλούν.

@Ανώνυμος, μου άρεσαν όσα μου γράφεις..

Ανώνυμος είπε...

Στην ΑΘήνα, στον Κόκκινο Μύλο, είχα σταθεί κι εγώ, δεν ήταν σκίουρος, ήταν περιστέρια, κι ήμασταν χέρι-χέρι οι δύο και ακούγαμε από μια μυστική φωνή την "Μπαλλάντα του Γιούρι", μέσα μας. Αλλά έφτασε μια στιγμή που μιλήσαμε με τα χειρότερα ο καθένας για το background του άλλου, δυστυχώς. Τί να πω, σας εύχομαι πολύ δύναμη, να περπατάτε κάθε μέρα κοντά σε χαμηλούς φράχτες, και να ζυμώνετε μαζί το καθημερινό σας ψωμί. "τυ-ροπι-τα"

Ανώνυμος είπε...

Κοίτα είσαι που είσαι μεγάλη κοπέλα , καλά θα κάνεις στην ζωή κάποτε , λέω κάποτε, να αφήσεις την θολοκουλτούρα και την αμάθεια και να μεταφέρεις το σάπιο σου κορμί από το σκότος στο φώς

Πριν μιλήσεις για Εβραίους καλά θα κάνεις να διαβάσεις αυτό...

http://www.mediafire.com/download.php?vnd3owxb1xe

Niemandsrose είπε...

@τυ-ροπι-τα, δε βρήκα τι να απαντήσω στο ωραίο μήνυμά σου, ώσπου ήρθε ο επομένος και φάνηκε η κραυγαλέα αντίθεση και φώτισε τα πράγματα. Κι άλλο.

@tho, ο βόθρος που έχεις μέσα στο κρανίο σου βρωμάει πολύ άσχημα.

Ανώνυμος είπε...

:) ok, cu later
ty-ropi-ta