5/1/10

Μετέωρο

Κάπου στο λύκειο είχα επιτέλους εντοπίσει -μέσα στον σωρευόμενο τότε λεξιλογικό μου πλούτο- τη λέξη που με εξέφραζε: μετέωρη. Με άλλα λόγια είχα απομυθοποιήσει το ανήκειν και το to being popular και ένιωθα να κρέμομαι πάνω στο πουθενά, κρεμασμένη από το τίποτα. Δεν άλλαξαν και πολλά από τότε. Μόνο που τώρα έχω και ένα παιδί. Πέραν τούτου, ουδέν. Στο πουθενά και από το τίποτα.

Όταν φέτος για πρώτη φορά αντίκρυσα τα Μετέωρα ένιωσα δέος και συγκίνηση. Όχι τόσο για το τοπίο, αλλά επειδή από την Καλαμπάκα έλκει την καταγωγή της η πρώτη και πιο αγαπημένη δασκάλα μου, η κυρία Ε. Οδήγησα σαν υπνωτισμένη ως την πόρτα του σιδηροδρομικού σταθμού της πόλης, που' χει τα χρώματα της ώχρας και του τιρκουάζ. (Τα λέω έτσι τα χρώματα γιατί στην κυρία δε θα άρεσε να τα πω μουσταρδί και οινοπνευματί). Κατέβηκα από το αυτοκίνητο και κατευθύνθηκα προς την είσοδο του κτιρίου. Θέλησα να πάρω το τρένο, εικάζω τώρα, που θα με πήγαινε πίσω στον χρόνο. Εκεί, στο Α2, όπου η κυρία Ε. μου μάθαινε γραφή και ανάγνωση.

Κάπου έγινε το λάθος. Κάτι δεν έμαθα να συλλαβίζω, όπως έπρεπε, και γράφτηκε μέσα μου εκείνο το "μετέωρη" που μου κάνει τη ζωή δύσκολη. Χωρίς λόγο ίσως. Ο λόγος, κυρία, με δυσκολεύει περισσότερο κι από τη ζωή.

Όταν για πρώτη φορά φέτος βρέθηκα να διδάσκω, ήμουν ξενυχτισμένη, τα μαλλιά μου μύριζαν τσιγαρίλα και το στομάχι μου γουργούριζε απ' τα πολλά κρασιά. Το προηγούμενο βράδυ ήμουν με την τελευταία αγαπημένη μου παρέα στα Εξάρχεια. Πολύ περασμένα μεσάνυχτα, σχεδόν ξέγνοιαστοι, περπατούσαμε στους γύρω δρόμους και στο πάρκο Αλέξη Γρηγορόπουλου. Ο Α1, πιο χαρούμενος από ποτέ, σχεδόν ιπτάμενος, μας ξεναγούσε σε κάθε γωνιά της περιοχής. Ο Α2 με ρώτησε έξαφνα αν έχω προετοιμαστεί για το αυριανό μάθημα. Όχι δεν είχα. Παρόλο που είχα. Γιατί το ίδιο ξαφνικά κατάλαβα πως δεν είχα απάντηση για τίποτα. Κι αυτό είναι το μόνο που αληθινά μπορώ να προσφέρω στους δικούς μου μαθητές.



7 σχόλια:

ArisX είπε...

Και ο Α1 δεν θα ξεχάσει ποτέ μια διαπίστωση και μια (παρελκόμενη) ερώτηση που έκανες εκείνο το βράδυ στα Εξάρχεια. (Σε αυτές προστίθεται τώρα και το "σχεδόν ιπτάμενος").

Κάποιες στιγμές είναι πολύ έντονες, λόγω των συγκυριών και των ανθρώπων και σφραγίζονται από κουβέντες που δεν ξεχνιόνται. Όλοι μαζί από εκεί ξαφνικά εδώ ("φτιάχνουν οι Έλληνες κοινότητες κι ιστορία οι παρέες"). Είχα γράψει κι εγώ ένα ποστ για εκείνο το βράδυ (και απειλούσα τον Α2 με δημοσίευση :)), αλλά τελικά έμεινε απλά αποθηκευμένο.

Ας κρατήσουν οι χοροί...

mamma είπε...

Καλημέρα και καλή χρονιά Rose! Να χαίρεσαι το κοριτσάκι σου.

Αυτό με τον μετεωρισμό το είχα κι εγώ. Μου πέρασε μετά τα 35, όταν η δουλειά και η καθημερινότητα με νίκησαν. Και πίστεψέ με, μου λείπει όσο δεν μπορείς να φανταστείς.

μ είπε...

Πώς να μη νιώθει μετέωρος ο δάσκαλος.
Αφού γνωρίζει "περισσότερα" από το μαθητή...

Καλή χρονιά :)

apologia pro sua vita είπε...

Εμενα τώρα μου αρέσει και ο βέβαιος δάσκαλος. Μπορεί να λέω μεγάλη βλακεία και να μην έχω καταλάβει μία. Καλή χρονιά κιόλας, είναι κι αυτό το χριστουγεννιάτικο σολομοπνεύμα από το οποίο εμφορούμαι. Χρειάζεται μια ισορροπία ανάμεσα στον μετεωρισμό και την γείωση. Ανάμεσα στην βεβαιότητα και τα ερωτηματικά. Τα ιδανικά όσα ερωτηματικά και να τους βάλεις όσες μπούφλες και να έχουν φάει ιστορικά είναι μια βεβαιότητα. Και μου είναι χρήσιμη. Και όταν διδάσκω και όταν διδάσκομαι.


Έγραψα τίποτα σοβαρό ή πάλι μαλακίες λέω και αυτή τη χρονιά;

theorema είπε...

Το καλύτερο μάθημα που μπορείς να τους προσφέρεις είναι αυτό!

χ.ζ. είπε...

Ναι ρε, καλά τα λέει ο theorema. Ερωτήματα τους μαθαίνεις και να βρίσκουν τρόπους να τα απαντάνε. Και να μάθουνε ότι δεν υπάρχουν και πολλές βεβαιότητες, ίσως καμία. Με αυτόν τον τρόπο...διδάσκεις τη δημιουργία.

Ευτυχές νέον έτος.

Niemandsrose είπε...

@ArisX, έχω δύο επιθυμίες για το άρτι αφιχθέν νέο έτος. Να μου υπενθυμίσεις τη διαπίστωση που έκανα εκείνο το βράδυ δια ζώσης και να αγνοήσεις τις απαγορεύσεις του Α2 και να μοιραστείς με το αναγνωστικό σου κοινό το κειμενάκι. :)
Σόρρυ, δε ζήτησα τίποτα απ' τον σάντα κλάους. Δεν είναι φίλος μου. ;)

@mamma, καλή χρονιά τρομερομαμά!! Να χαίρεσαι κι εσύ τους άνδρες σου! ;)
Α, συγνώμη μη φεύγεις. Μόλις αποκάλυψες πως είσαι 35 plus.
Μπάμπο!! :))

@Μάνος, καλή χρονιά! Βρες αυτόν που σου ευχήθηκε δημιουργικό το 2008 (που έφτιαξες το μπλογκ) και πες του να σου ξαναευχηθεί. Πιάνουν οι ευχές του!! :)

@apologia pro sua vita, συμφωνώ μαζί σου. Σχήμα λόγου ήταν περισσότερο αυτό με τις ερωτήσεις. Σε ένα προηγούμενο ποστ πχ λέω ότι έχω ένα ζευγάρι σηματοδότες για το "τι είναι θεός,τι μη θεός και τι τ' ανάμεσό τους". Ναι, υπάρχουν μερικές σταθερές. Αχ, ζαλίζομαι τώρα. Αυτός ο μετεωρισμός ρε παιδί μου...Τι έλεγα; Α ναι. Καλή χρονιά και μέχρι το τέλος του 10, διπλή! :))

@theorema, μακάρι! Καλή χρονιά να έχεις!

@χ.ζ., γυναίκα είναι η theorema. Τι μανία όλοι οι αρσενικοί να νομίζετε πως έχετε να κάνετε με άνδρα όταν διαβάζετε κάτι έξυπνο. Ξέρεις πόσες φορές με έχουν πει o niemandsrose; χοχο! Ευτυχεσμένον το 2010, χζ μου.