26/9/07

Ω-μελέτα μας!

Ξέρετε όμως, με όλη αυτή την ενασχόληση ειδικών και αδαών γύρω από το blogging, έχω πάρει να γίνομαι ερυθρόδερμη, με ινδιάνικα μάτια και μαύρα μαλλιά. Δε γεννήθηκα έτσι. Η πολλή μελέτη με έκανε. Δε μελετούσα, με μελετούσαν.

Το σπίτι μου μεταμορφώθηκε σε καλαμωτή καλύβα στη ζούγκλα του Αμαζονίου. Ημίγυμνη κάνω κουπί σε αυτοσχέδιο κανό στο διαδίκτυο. Δεκάδες μάτια με κοιτάνε, με παρακολουθούν, με μελετούν, με αναλύουν, με ερμηνεύουν. Και με κουράζουν. Πολύ με κουράζουν με τη βαβούρα τους. Σφυρίζω ένα σκοπό και δεν ακούγεται πια γιατί έρχονται το ένα πάνελ μετά το άλλο και κάνουν debate για μένα και για σένα.

(φωτό blogger λίγο πριν το posting)

Ζω ειρηνικά. Και οι ξένοι είναι καλοδεχούμενοι. Αλλά δεν τό 'χω σε τίποτα να ζουμπήξω το παράσιτο που με απομυζεί.

Και ούτε που με νοιάζει αν ανήκω σε κείνη την φυλή ή την άλλη. Το μάτι του ερευνητή, του ειδήμονα, του Άλλου είναι μια συνεχής απειλή, γίνεται persona non grata για το χωριό μου. Και είναι αστείοι αυτοί που ντύνονται τη φορεσιά μου για να μου μοιάσουν. Τι θέλουν από τη ζωή μου;

Έλεγα να μην ανήκω σε κανένα χωριό αλλά αυτοί λένε πως ανήκω στους bloggers, σώνει και καλά. Με λένε κίνημα, με λένε φαινόμενο, με λένε εναλλακτική ενημέρωση, με λένε χίλια δύο. Και δεν μου αρέσει να με ονομάζουν, να με τσουβαλιάζουν, να μου βάζουν ταμπέλες, να με κατηγοριοποιούν.

(τυπική συνάντηση ανδρών bloggers)

Σας έχω νέα. Δε ζω εδώ μέσα. Δεν ανήκω σε καμιά φυλή. Μπαίνω, κάνω κανένα post και φεύγω. Όποτε θέλω, αν θέλω. Το όνομά μου είναι ψεύτικο. Τα λόγια μου ψηφιακά. Και όλο αυτό είναι ένα πανηγύρι του δυαδικού συστήματος. Που αν θέλω κάνω κλικ και στέλνω το ιστολόγιο στο ηλεκτρονικό του κοιμητήριο για πάντα. Την άλλη μέρα θα είμαι πάλι ό,τι ήμουν και χθες. Αλλά δε θα είμαι αντικείμενο μελέτης και συζητήσεων, τουλάχιστον.

18 σχόλια:

Vrakas Kostas είπε...

Ακου να σου..πω!!Κρατα τα ..νευρα για τον εαυτο σου!!ΕΓΩ!!!Δεν σου φταιω σε τιποτα!!!ΓΙΑΤΙ και εγω μεσα μου ..βραζω,μα δεν στο δειχνω!ΔΕΝ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ..ποια και γιατι ετσι εισαι!ΔΕΝ θελω τιποτα περισσοτερο απο αυτο που δειχνεις στην... πιξελοθυελλα του PC μου!!Νομιζω,πως καταλαβες!Μπορω να κραταω το στομα μου κλειστο!Να το βουλωνω!!Μπορω να βαλω λοιπον και τα..δακτυλα μου,στον ..γυψο και να μην σου αφησω κανενα σχολιο πλεον εδω!!Αμφιδρομη η αγανακτηση και παει..γαντι!!
Υγ.Τρυανταφυλλενια..δεν το εννοουσα!!Σορυ! Απλως το σκεφτηκα για λιγο..δυνατα!

Niemandsrose είπε...

Αγαπητοί ανθρωπολόγοι, μη θορυβείστε! Τον τσίμπησε πάλι η μύγα τσε-τσε. Θα του περάσει! :)

Ανώνυμος είπε...

Δεν ξερω αν ο λογος που σε οδηγησε στην συγγραφη του κειμενου ήταν τα νευρα.

Εγω μενω σε δύο-τρεις προτασεις σου: "Σας έχω νέα. Δε ζω εδώ μέσα. Την άλλη μέρα θα είμαι πάλι ό,τι ήμουν και χθες. Αλλά δε θα είμαι αντικείμενο μελέτης και συζητήσεων, τουλάχιστον".

Και απαντω με το παρακατω:
"Ενιωθε τώρα την αναγκη να σωπαινει. Να είναι μονη. Ολα όσα ήταν, όλα όσα έκανε -αστραφτερα, λυρικα, έμφωνα- ξεθύμαιναν. Και αποτραβιόταν με μια αίσθηση τελετουργικοτητας στον εαυτό της, σ' εναν σφηνοειδη πυρήνα σκοταδιου, κατι αόρατο για τους άλλους. Και όλη της η ύπαρξη, έχοντας κόψει καθε δεσμό, ήταν ελεύθερη για τις πιό παράξενες περιπέτειες". Βιρτζινια Γουλφ, Στον Φαρο.

Ετσι, για ξεθυμανεις!

Niemandsrose είπε...

@fidelio, αν διάβαζες και το ποστ εκτός από το σχόλιο του διαδικτυακού μέντιουμ kostas vrakas ίσως και να καταλάβαινες πως τα νεύρα είναι ό,τι δεν είχα την ώρα που έγραφα.

bbchris είπε...

Θα συνεχίσουμε ν' αναζητούμε την ανθρώπινη επαφή είτε πρόκειται για αγκαλιές, είτε για σφαλιάρες...

...όσο για το blogging?
Απ' τη δουλειά λουφάρουμε.

industrialdaisies είπε...

Μαζί σου σε ό,τι έγραψες. Σε μια συζήτηση πριν από λίγο καιρό με φίλους όταν άρχισαν να με δουλεύουν για τους bloggers κατάλαβα ότι όντως νιώθω όπως κι εσύ -γιατί δεν προσβλήθηκα καθόλου κι ένιωσα πως δεν με αφορά το θέμα. Στις αρχές είχα πει σε δικούς μου πως αν με αποκαλέσουν blogger θα σημάνει το τέλος τους.

Καθαρό τερτίπι εκδοτικών και δημοσιογραφικών οργανισμών είναι όλες αυτές οι αναλυσοσυζητήσεις. Επειδή ξέρουν πως κάπως πρέπει να συμπορευτούν με κάποιους που από το blogging περιμένουν να ζήσουν ή να αποκτήσουν το δικό τους αστέρι στη Λεωφόρο στο Χόλυγουντ. No worries, για τους υπόλοιπους είναι απλά ένα βουητό που άλλοτε αποκοιμίζει κι άλλοτε ακούγεται αστείο...

Καλημέρα!

Maria Mikro Analogo είπε...

Ο καθένας από εμάς έχει και κάποιον διαφορετικό λόγο που κρατάει ένα ηλεκτρονικό ημερολόγιο. Άλλοι για την κοινωνικοποίηση, άλλοι γιατί κάπως πρέπει να περάσουν τις μοναχικές τους ώρες, άλλοι για να τα λένε με τους φίλους τους (που προϋπήρχαν των μπλογκς), άλλοι για να κάνουν νέους φίλους, άλλοι από ψώνιο, άλλοι για επαγγελματική αποκατάσταση, άλλοι για να θυμούνται αύριο αυτά που έζησαν σήμερα, άλλοι γιατί δεν μπορούν να κρατούν ένα ημερολόγιο στο σπίτι τους, άλλοι... για ένα εκατομμύριο άλλους λόγους, ο καθένας από αυτούς απόλυτα σεβαστός. Ο καθένας από εμάς ό,τι θέλει δίνει, ό,τι θέλει παίρνει από όλο αυτό. Και όλοι μας έχουμε ζωή έξω από το μπλογκ μας. Αν άφηνα το μπλογκ μου σήμερα και σταματούσα να γράφω, δεν θα μου έλειπε η ίδια η διαδικασία αλλά οι άνθρωποι που κάθε μέρα μου λένε μια καλημέρα και που έχουμε κάνει μια παρέα. Και αν κάποιοι ανθρωπολόγοι - κοινωνιολόγοι - εγκληματολόγοι και πάει λέγοντας μας βάζουν σε ένα τσουβάλι προσπαθώντας να μας ερμηνεύσουν, στο χέρι μας είναι να μην το δεχτούμε. Δεν νοιώθω πειραματόζωο, άνθρωπος είμαι που έχω τον προσωπικό μου χώρο και γράφω για όλα όσα θα ήθελα να γράψω. Εμένα αυτή είναι η άποψή μου. Και οι μπλόγκερς δεν είναι κίνημα, όσο κι αν θέλουν οι άλλοι να μας παραμυθιάζουν με τέτοιους όρους. Τις καλημέρες μου. :-)

Παρατηρήτηριο Πυλαίας είπε...

Λες "Το όνομά μου είναι ψεύτικο. Τα λόγια μου ψηφιακά."
Είναι όμως αληθινά τα λόγια σου και αυτό ξενίζει πολλούς!
Ασε τους άλλους "μπλόγκερς" με τα βιβλία που εκδίδουν και με τα σχόλια που σταματησαν να κάνουν σε άλλα μπλογκς, να πηγαίνουν σε τέτοιες εκδηλώσεις και να μιλάν για ντεμεκ κινήματα...
φιλιά και μην συγχύζεσαι!
Θα χάσεις τα ροδοπέταλα σου..

dyosmaraki είπε...

Οπως στην "live" κοινωνία έτσι και στην "χώρα της ιστολογίας" θα υπάρχουν προσωπικότητες που αρέσκονται να τους λούζει το φως της δημοσιότητας.
Εμένα δεν με ενοχλεί αυτό, θα με ενοχλήσει όταν αυτά τα άτομα λειτουργήσουν σε βάρος του αυθορμητισμού των υπολοίπων εκείνων που δεν αποζητούν την δόξα.
Βάγια,κλαδιά,υποδοχές
κι ευτέλειες καμπόσες,
όσοι,την γνώση σώρευσαν πολλή
ξέρουν καλά πως δεν χρειάζονται στη ζωή...
Καλό μεσημέρι!

Niemandsrose είπε...

@chris, λουφάρουμε-λουφάρουμε αλλά αντικείμενο μελέτης και συζητήσεων δε παύουμε να γινόμαστε.

@industrialdaisies, έτσι ακριβώς! Και όταν μια αμοιβάδα ερευνάται είναι γιατί θέλουμε να την ελέγξουμε...

@Μαρία, λες "Και αν κάποιοι ανθρωπολόγοι - κοινωνιολόγοι - εγκληματολόγοι και πάει λέγοντας μας βάζουν σε ένα τσουβάλι προσπαθώντας να μας ερμηνεύσουν, στο χέρι μας είναι να μην το δεχτούμε." Πώς;

@_st_, μη νομίζεις πως έχω κανένα πρόβλημα με όσους εξέδωσαν βιβλίο. Κάποιοι από αυτούς του άξιζαν με 1000. Το πρόβλημά μου είναι αυτό το όψιμο ενδιαφέρον όλων (πχ πολιτικών, maistream μμε κλπ) με το "φαινόμενο" bloggers.

@dyosmaraki, σωστό είναι αυτό που λες. Αλλά κανένας από τη φυλή του Αμαζονίου δε κερδίζει δόξα ουσιαστικά. Κάποιοι όμως έχουν βάλει για τα καλά το χέρι μέσα στο μέλι και κερδίζουν εξουσία.


Και να πω και δυο ακόμα πράγματα. Δε σας ξενίζει αυτό το όψιμο ενδιαφέρον των πολιτικών για το blogging?
Όλα αυτά τα πάνελ που στήνονται για να αναλυθεί το "φαινόμενο", δε σας φαίνονται ύποπτα;
Και στην τελική, χάθηκα τα πραγματικά και ανησυχητικά φαινόμενα προς μελέτη και έχουν όλοι στραφεί στη συζήτηση περί blogging?
Γιατί δεν πάνε να στήσουν πάνελ για την ξενοφοβία, το ρατσισμό, την σχέση θρησκεία-κράτους, το νεοσυντηρητισμό κλπ. Αυτά δεν είναι πραγματικά φαινόμενα που θα έπρεπε να απασχολούν τα διάφορα πάνελ;
Και τέλος, είναι τυχαίο που κάτι τόσο άναρχο και χαοτικό όπως το blogging γίνεται αντικείμενο μελέτης και συζητήσεων;

Maria Mikro Analogo είπε...

Απλά με το να μην το δεχόμαστε. Δεν κάνω κέφι να κάνω την επανάστασή μου για το αν κάποιοι με θεωρούν άλλο ένα στατιστικό νούμερο της μπλογκόσφαιρας. Θα κάνω την επανάστασή μου για άλλα, πιο σημαντικά για μένα ζητήματα, μέσα αλλά περισσότερο έξω από το μπλογκ μου.

Χορεύοντας με τους ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΥΣ είπε...

Blog save Alekos
(όπως God save the queen)

Πάντως διαφωνώ σε κάτι μαζί σου. Μπορεί με ένα κλικ να στείλεις το blog στο άπειρο, μπορεί το όνομα να είναι fake αλλά τα λόγια που πέρασαν απ αυτό ΔΕΝ είναι. Κι ούτε πρόκειται ποτέ να χαθούν.

ΥΓ: Blogger, καλέ Blogger
ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος;
(σκέφτομαι να κάνω ένα post μ αυτό τον τίτλο)

Niemandsrose είπε...

@αμετανόητο πλάσμα, και δεν κάνεις να πέσει ο σχετικός γέλωτας γιατί εμένα με κατηγορήσαν μέχρι και για νευρική για το θεματάκι...;)

tzonakos είπε...

Αν προσπαθήσουν να με μελετήσουν και το αντιληφθώ, το πιθανότερο είναι να αλλάξω κι ετσι θα βγούν λάθος συμπεράσματα.
Κι επειδή δεν θεωρώ φαινόμενο κάτι αυτονόητα ανθρώπινο, όχι υποχρεωτικό, όχι κάλπικο, φοβάμαι οτι θα φανεί αν δεν είμαι αυθεντικός σε οτι γράφω, όποτε γράφω, όποτε με διαβάσουν, δεν επιτρέπω σε κανέναν να εκμεταλλευτεί τον δικό μου ή και άλλων μπλόγκερς τον πνευματικό κόπο, μετατρέποντάς με σε αντικείμενο αναλώσιμο και τιποτένιο.
Ας πάνε να αναλύσουν τα φόρουμς. Εκεί θα βρούν πολύ υλικό.

Καλημερα σας.

Niemandsrose είπε...

@tzonakos, κάνε κλικ πάνω στο λινκ που δίνω στην πρώτη αράδα του κειμένου για να πάρεις μια γεύση.

tzonakos είπε...

ΟΚ, έκανα κλικ και με πήγε σε ενα μπλόγκ εκδοτικού οίκου.
Εχουν ενεργοποιήσει moderation σχολίων.
Εγραψα κατι.
Και δε θέλω ρε πστμ να με "μελετάει"¨ο κάθε άσχετος.
αμα θέλω να μελετηθώ θα το πώ σε όσους γράφουμε καθημερινά στα μπλόγκς μας ο ενας του άλλου.
....
αυτά.

Stragali (Το) Απολίτιστο είπε...

ηντα να πω?

νεος ειμαι στο αθλημα μονο μπορω να παραθεσω το τελος της γνωστης στους περισσοτερους ταινιας "Trueman".
Ολοι "ασχολουνται" μαζι σου και μολις σταματησεις για τους δικου σου λογους να γραφεις - παιζεις - μιλας - αναπνεεις απλα ολοι μαζι θα αλλαξουν blog - καναλι - πλατεια - θεμα - παρεα...

Αλλωστε αυτο ειναι το παιχνιδι.

Οχι?

Niemandsrose είπε...

@tzonakos, αυτό που με κουράζει είναι που έγινε θέμα ξαφνικά το blogging και πολυσυζητιέται.

@stragali, αν φύγεις εσύ, κι εγώ και ο τάδε δεν αλλάζει τίποτα. Το φαινόμενο θα παραμείνει γιατί δεν αριθμεί 5 αλλά χιλιάδες. Τώρα, αν έγραψα το κείμενο σε α'ενικό αυτό ήταν για να διαχωρίσω τον εαυτό μου από το "φαινόμενο".