Το όνειρο διαδραματίστηκε σε έναν πολύ ωραίο συνεδριακό χώρο, που είναι προτιμότερο να τον φανταζόμαστε σαν την Ακαδημία Πλάτωνος στον Κολωνό παρά το Elounda Beach στο Λασίθι. Ήταν ένας μεγάλος διαγωνισμός Μαθηματικών. Θα ήταν και η παλιά μεγάλη αγάπη, le mathematician, ανάμεσά τους. Πήγα κι εγώ. Αναγκαστικά. Για να δω το όνειρο.Κάθησα κάπου προς τα πίσω. Ο προφέσορας άρχισε να εκφωνεί τα θέματα και εγώ να τα φονεύω. Γιατί είπε ας πούμε "το επικαμπύλιο ολοκλήρωμα" και εγώ το έγραφα ολογράφως. Δηλαδή ολο-λάθος. Αρχίζω να συνειδητοποιώ το γελοίον της υπάρξεώς μου στον χώρο. Αλλά και στο χρόνο. Δηλαδή πόσο παράταιρη μοιάζω στο διαγωνισμό και πόσο αργά είναι πια για να κατακτήσω μια τόσο λατρεμένη επιστήμη.
Θέλω να φύγω πριν ολοκληρωθεί η εκφώνηση. Αλλά προτιμώ να χαζεύω τις πλάτες της παλιάς αγάπης και να ξεκλέβω στιγμές από το λατρεμένο προφίλ του.
Κάθομαι εκεί, πλάι στην ανοιχτή πόρτα, έξω έχει λιακάδα, μια λεμονιά μυρίζει υπέροχα, πουλάκια τιτιβίζουν και η καρδιά μου καμπάνα. Είμαι μεταξύ τεσσάρων εκδοχών: να κοκκινίσω, να χαχανήσω, να μείνω ή να αποχωρήσω.
Τελικά, αφού έγινε η αποφώνηση των θεμάτων, προτίμησα να ανοίξω τα μάτια μου και να λύσω ήρεμα το πρόβλημα της προσδοκίας με μίνιμουμ προσπάθεια. Όσα δεν θέλεις να κατακτήσεις τα θεοποιείς. Και αντιστρόφως. Παραχωρείς τα κεκτημένα, για να θεοποιείς τα μη κεκτημένα.
11 σχόλια:
"Αλλά προτιμώ να χαζεύω τις πλάτες της παλιάς αγάπης και να ξεκλέβω στιγμές από το λατρεμένο προφίλ του"
πολύ ωραίο.
Το "καλό" είναι πως ο,τι θεοποιείς το κάνεις ερήμην του προς θεοποίηση αντικειμένου. Κι όταν έρθει η ώρα να το γκρεμισεις, τα βάζεις και μαζί του που πήγε και σου γκρεμίστηκε κοτζάμ θεός.
"Γυναίκες παιδί μου..." όπως θα έλεγε και μια καλή φίλη! (άσχετο)
καλημέρα.
Αχ, αυτές οι πλάτες οι τόσο αγαπημένες.
xxxxxxxxxxxxxxxxx
είναι αυτό που λέμε, μη γυρίσεις πλευρά και χαθεί το όνειρο?
@το βυτίο, ακόμα και οι εφιάλτες έχουν μια χαραμάδα χαράς...
@soduck, χαχα! Δεν ήξερα να τα ρωτήσω τα παλιο-μαθηματικά πριν τα θεοποιήσω! ;)
@mamma, αχ... ;)
@kostas, για μένα είναι όλα;
@kanataki, μες στο μυαλό μου είσαι. Μπας και διαγωνιζόσουν κι εσύ;
@vrakas kostas, ωχ, τι ωραίο ήταν αυτό που είπες; Θα διαλέξω την πρώτη εκδοχή: θα κοκκινίσω.
Όσα δεν θέλεις να κατακτήσεις τα θεοποιείς ή όσα φοβάσαι να κατακτήσεις τα θεοποιείς;
@raslowbap, χα! σε βρίσκω πολύ παρατηρητικό! :) Μου κάνεις πάσα να συστήσω τη μεγάλη μου θεωρία που λέει ότι η επανάληψη φαινομενικά ανεπιθύμητων καταστάσεων μπορεί και να υποδηλώνει μη αναγνωρισμένη επιθυμία. Πώς σου φαίνεται;
(ξεκινώ από την παραδοχή πως η επιθυμία είναι η βασική κινητήριος δύναμη στη ζωή του ανθρώπου και όχι η ασφάλεια).
Τροφή για σκέψη...Με βρίσκεις σύμφωνο (τουλάχιστον για αρκετές περιπτώσεις) παρόλο που δεν το είχα σκεφτεί σαν θεωρεία. Πάντως και εγώ θεωρώ πως η επιθυμία είναι η κινητήριος δύναμη ίσως όχι και τόσο για αυτά που επιθυμεί (υλικά αγαθά ή μη) ο κάθε άνθρωπος αλλά για την αίσθηση που αφήνει στον καθένας μας η επιθυμία.
"το επικαμπύλιο ολοκλήρωμα" το κάνουμε δεν το γράφουμε!...
@raslowbap,χαίρομαι που συμφωνούμε. Αλλά και να διαφωνούσαμε πάλι θα χαιρόμουν. Ξέρεις γιατί; Γιατί η επιθυμία μου να επικοινωνώ είναι ισχυρότερη από την επιθυμία μου να συμπλεύσω. ;) (Όταν λέω θεωρία, ας βάλω μπροστά και μία άμπελο- για να μη φάω ντομάτες!)
@παράλληλος, από κει να καταλάβεις την ασχετοσύνη μου. χαχα
Δημοσίευση σχολίου