Στα 80s η Ελλάδα γινόταν Ευρώπη και εμείς, τα πιτσιρίκια, γινόμασταν φαρσέρ. Η "αλλαγή" στην παιδική πραγματικότητα ήταν οι τηλεφωνικές συσκευές. Κάτι γκρι γκουμούτσες του ΟΤΕ με καντράν. Τις ευτυχείς ώρες που οι σοσιαλιστές γονείς απουσίαζαν, το σπίτι μετατρεπόταν σε όργιο φάρσας και γέλιου.
Απαραίτητα συστατικά εκτός της τηλεφωνικής γραμμής, ένας τηλεφωνικός κατάλογος, και τουλάχιστον τρία άτομα. Δύο οι φαρσέρ (τουλάχιστον) και ένα το θύμα. Κλασσικά θύματα οι εκπαιδευτικοί στα σχολεία. Είχαμε ας πούμε έναν παπά που μας έκανε Θρησκευτικά (θα ήταν ο ίδιος φαρσέρ αν μας έκανε Μαθηματικά), που δε μπορώ να πω ότι τον συμπαθούσαμε και πολύ.
Μαντήλι στο ακουστικό, βραχνή και καλά αντρική φωνή και του λέγαμε "Παπά, πολύ καυλιάρα η παπαδιά". Και απαντούσε "Ποιος είναι;" Το άκουσμα της ερώτησης αρκούσε για να κυλιστούμε κάτω από τα γέλια. Μα είναι δυνατόν να σε πάρει κάποιος και να σου πει αυτό το πράμα και να περιμένεις μετά να σου απαντήσει είμαι ο Σταμάτης Παπαδόπουλος από το ΣΤ'2; Τι ερώτηση, πάτερ;
Άλλη φορά ψάχναμε στον τηλεφωνικό κατάλογο για συνταξιούχους. Είχαμε και μια καραμούζα από δίπλα.
-Εμπρός;
-Μπιιιιιπ, μπιιιιπ!
-Εμπρός; Λέγετε!
-Μπιιιιπ! Την ακους την κόρνα θεία;
-Ναι, ποιος είναι;
-Κατέβα κάτω. Ο Φατσέας είναι και ήρθε να σε πάρει!
Ο Φατσέας βέβαια ήταν το πιο γνωστό γραφείο τελετών στην πόλη.
Οι φάρσες μας ακολούθησαν μέχρι την αποφοίτηση από το σχολείο. Πήραμε απολυτήριο Τηλεφωνικού Χαβαλέ.
Οι πιο πετυχημένες βέβαια ήταν αυτές που δεν μπορούν να διηγηθούν. Όχι γιατί είναι σόκιν αλλά γιατί προϋποθέτει να γνωρίζεις πολλά στοιχεία. Ας πούμε μια φορά, 17 φεύγα, είχαμε μαζευτεί σε ένα σπίτι 4 κοπέλες και 1 φίλος μας ολίγον gay (ελπίζω να με συγχωρήσεις, γλυκέ μου, για τη λέξη ολίγον) όπου κάναμε φάρσες σε παλιούς καθηγητές ακόμα και στους ιδιαιτεράδες (καθεστώς ίσης μεταχείρισης).
Όπου εμείς οι 4 ξέραμε τα θύματα αλλά ο κολλητός μας όχι. Οπότε, για να κάνει τη φάρσα του δίναμε μπόλικες πληροφορίες που αν τις έβαζες όμως όλες μαζί σίγουρα δεν έβγαινε νόημα.
Καλούσε λοιπόν αυτός το υποψήφιο θύμα/εκπαιδευτικό για τον οποίο του είχαμε πει μεταξύ άλλων πως ήταν αμερικανόφιλος και υποστήριζε τον Μπους (τον πατέρα. Δεν είχαμε φτάσει στην εποχή της Καινής Διαθήκης ακόμα). Τον έπαιρνε τον καημένο τηλ. και του άρχιζε ένα εντελώς ασυνάρτητο κατηγορητήριο και στο τέλος ξεσπάθωνε εντελώς υστερικά:
-Θα στην κάψω την αμερικάνικη σημαία. Το κατάλαβες;
-Ποια αμερικάνικη σημαία παιδί μου; Τι είναι αυτά που λες;
-Θα στην κάψω, σκατόγερε. Ακούς τι σου λέω;
Μετά, ήρθαν τα κινητά, οι τηλεφωνικές φάρσες-κονσέρβα σε mp3, τα ψηφιακά τηλέφωνα, η αναγνώριση κλήσεων, η ενηλικίωση και η αναγνώριση ευθυνών. Τσάμπα περιμένω να χτυπήσει το τηλέφωνο και να είναι κανένα σκατόπαιδο/φαρσέρ στην άλλη άκρη της γραμμής να πληρώσω για τις δικές μου σκανταλιές. Αναλυτικές χρεώσεις μόνο πληρώνω. Και σε τελική ανάλυση, η νομοτέλεια είναι passe και ridicule όσο τα 80s και η αλλαγή.
18 σχόλια:
Τουλάχιστον, χαίρομαι που στις αρχές του 90 (χα!χα! keep walking)είχα την τιμή να με βγάλει ο Πρόεδρος Λεβέντης στον αερά, όταν τον στείλαμε, με το λογοπαίγνιο του "φίλου μου του Ηρακλή".By the way ,από τα γελία ακόμα μου έμεινε κουσούρι από εκείνη τη μέρα!
Σκατόπαιδα. Παλιόπαιδα. Ολοι να ξέρετε καναμε φάρσες. Και τι φάρσες. Ανοιγμα τηλ. καταλόγου.
"Ο κ. Λαγός?"
Μαλιστα ποιός είστε?
"Μπάμ! σε σκότωσα.
Αλλο. Λύναμε το χειρόφρενο καθηγητή που παρκάριζε καλοκαίρι με ανοιχτό τζάμι και τσουλάγαμε το αυτοκίνητο στο πίσω δρόμο. Μετά έντρομος έβγαινε ο Μαθηματικός και νόμιζε ότι του κλέψαν το αμάξι..
Βρε τι θυμήθηκες; χαχαχαχα Τι απίστευτες ιστορίες που σκαρφιζόμασταν... εμείς είχαμε το γνωστό "έχετε καμιά παρθένα εκεί;" :-Ρ Άστα σου λέω, πανικός! Αυτά όμως πάνε τώρα, όπως το λες. Με την τεχνολογία, ποιος να τολμήσει να σου κάνει φάρσα; Φιλιά :-)
και εμείς πολύ φάρσα ... τι κάνεις εσύ σε χάσαμε πάρε μας να μας κάνεις καμια φάρσα
Άλλο κλασικό:
"Γειά σας από την Unilever τηλεφωνούμε. Σας έχουμε επιλέξει τυχαία για έναν διαγωνισμό του ΟΜΟ. Αν απαντήσετε σε τρεις ερωτήσεις θα κερδίσετε ένα ταξίδι στο Παρίσι για δύο.
Πρώτη ερώτηση: Ποιό απορριπαντικό προτιμάτε;
Δεύτερη ερώτηση: Θεωρείτε ότι το ΟΜΟ δίνει το καλύτερο λευκό;
Τρίτη Ερώτηση: Μπορείτε μέσα σε ένα δευτερόλεπτο να πείτε την λέξη ΟΜΟ τρεις φορές; 1-2-3 ΠΑΜΕ!
-ΟΜΟ, ΟΜΟ, ΟΜΟ.
-Πάρτη μπούτσα μου και δρόμο!
Κωλόπαιδα, αλήτες και τα συναφή...
Αχαχαχαχα, ποιο είναι το τηλέφωνό σου ρε; :pppppppp
Υ.Γ.: Πέρνα; από τα μέρη μου. Άλλο ένα banal σικέ και πασέ παιχνίδι σε περιμένει. Όχι τίποτα άλλο, αλλά για να μην νιώθουμε κι εμείς οι στρογγυλοκαθισμένοι "γραφιάδες" ότι δεν έχουμε πλάκα.
Υ.Γ.2 Καταγγέλλω ότι πριν το πάρει και το κάνει σλόγκαν ο καρακιτσάτος Σεφερλής παίρναμε τηλέφωνα και ουρλιάζαμε: "Ναιαιαιαιαιαιαι, με ακούτεεεεεεεεεεε. Δεν σας ακούωωωωωωωωωωω. Φωνάξτε λίγο παραπάνωωωωωωωωωωωωωωω." μέχρι που έκλεινε η φωνή του άλλου και μετά αρχίζαμε "Τώρα με ακούτεεεεεεεεεεεεε;". "Ναιαιαιαιαιαιαιαιαι!!!". "Ωραία, ο μαλάκας της γειτονιάς σας είμαι."
Αν και δεν μου άρεσαν ποτέ η τηλεφωνικές φάρσες (δεν μου αρέσει αυτή η αίσθηση του κρυψίματος και της ανωνυμίας) σαφώς και τις προτιμούσα σε σχέση με τώρα που το τηλέφωνο χτυπάει μόνο για προσφορές για πιστωτικές κάρτες.
http://www.farses.poulametrela.com/fousekis.htm
νομιζατε οτι οι αλητες, τα βρωμοπαιδα, η γενια του φραπε δηλαδη θα εμενε πισω ε;
Κάποιες ψιλοφαρσούλες τις κάναμε κι εμείς τότε, αλλα εγω οχι πολλά πράματα, ήμουνα σοβαρό (;) παιδί.
Με πήραν όμως μια φορά λάθος απο Τουριστικό Γραφείο που νόμιζε οτι πήρε σε γραφείο έκδοσης αεροπορικών εισιτηρίων. Επι μιση ώρα μου έλεγε στοιχεια επιβατών για εισιτήρια κι εγω εκανα πως ανταποκρινόμουν.
Στο τέλος της ζήτησα ραντεβού κι αυτη μου το κλεισε ! Αγένειες !
Μου θύμισες ένα κομμάτι των αναμνήσεών μου, που είχα ξεχάσει.
-Πότε να σας φέρουμε το μηχάνημα?
-Ποιο μηχάνημα?
-Το μηχάνημα που γαμ(μπιπ)ει και δέρνει...
Και δεν ήταν μόνο τα τηλέφωνα. Με τον κολλητό μου στο Γυμνάσιο, σε μια σχολική εκδρομή στο πάρκο της περιοχής, εντοπίσαμε την στρόφυγγα ενός σωλήνα που είχε τον έλεγχο στην παροχή μιας πέτρινης βρύσης, 10 μέτρα πιο πέρα. Η βρύση ήταν αυτή που πηγαίναν να ξεδιψάσουν όσοι έπαιζαν μπάλα. Δεν φτάνει που την κλείναμε μόλις έσκυβαν και την ανοίγαμε μόλις σηκωνόντουσαν (υστερία λέμε), από κάποιο σημείο και μετά πέρναγα εγώ δήθεν αδιάφορα από δίπλα από τα θύματα και τους έλεγα ότι α, δεν είναι τίποτα, την κλωτσάς έτσι (γκαπ) και ξαναρχίζει. Και όντως ξανάρχιζε. Μετά απομακρυνόμουνα, η βρύση μυστηριωδώς σταματούσε πάλι και τα θύματα άρχιζαν να τραβάνε απανωτές κλωτσιές στην πέτρα.
Για κάτι τέτοια δεν θα μου δίνει κανείς ούτε ποτήρι νερό στα γεράματά μου. ;^)
Εμπνευσμένες οι φάρσες και το ποστ!
@subir, θα καείς στην κόλαση που πείραζες τον Πρόεδρο!
@marina, αυτός ο λαγός ήταν εφτάψυχος. :)
@Μαρία, αυτό με την παρθένα και τη Μονή το κάναμε κλασσικά σε ένα φροντιστήριο Αγγλικών! χαχα
@enypnio, πού είσαι πουλάκι μου; Θα σε πάρω φάρσα εντός των ημερών. Φιλί μεγάλο!
@The Torch, χαχαχα! Καλό! Δε το είχα ξανακούσει.
@industrialdaisies, τα πνευματικά μας δικαιώματα πίσω, Σεφερλή! ;)
@vrakas kostas, τριαντα-φυλλο. ;)
@indictos, και τώρα επιστρέψαμε στην ανωνυμία. Αναβίωση του παρελθόντος. :)
@nag, στην κονσέρβα πάλι είστε ρε φραπόγαλα; χαχα
@tzonakos, αυτό είναι εσχάτη προδοσία! Έπληξες την βασική πλουτοπαραγωγική πηγή της χώρας; Εσύ φταις που κλείνει η Ο.Α.! :)
@neropistolero, ούτε αυτό το είχα ξανακούσει! χαχα! Και πόσο κάνει το μηχανημα; :)
@mpampakis, εσείς είχατε πάρει και ντοκτορά φαρσερ από ό,τι ακούω!! Στα γεράματά σου, που δε θα υπάρχει νερό, μη το πάρεις προσωπικά αν κορακιάσεις! χαχα!
@n.ago, ωστόσο από χθες που ανέβασα το ποστ έχω θυμηθει και πολλές άλλες. Αλλά ας αρκεστούμε σε αυτές για να μη μας κατηγορήσουν κάποιοι για νοσταλγούς, πως δλδ αρνούμαστε να ζήσουμε το έκπαγλο παρόν... :b
Τί μου θύμησες!
να σαι καλά.
Πουτάνα αναγνώριση...
Ψάχναμε στον κατάλογο ανθρώπους με το επώνυμο "Μούντριχας" (υπάρχει).
- Ο κ. Μούντριχας παρακαλώ;
- Ο ίδιος.
- Εδώ Πούτστριχας!
Παρντόν και καλημέρα σας.
@xrysostomos, νομίζω πως δε φταίει η αναγνώριση... Μόδα ήταν και πέρασε. :)
@swell, παρακαλώ και καλημέρα σας. :)
Για μια ακόμη φορά θύμισες εποχές που τα τηλέφωνα μπαίναν στα σπίτια χρόνια μετά τις αιτήσεις και η αναγνώριση τηλεφώνου ήταν επιστημονική φαντασία!!!!
Πολύ πλάκα πάντως αυτές οι φάρσες και θυμάμαι εκείνη η παρέα από την Πάτρα είχε γράψει Ιστορία!!!
Φιλιά
@_st_, αυτό το "ακόμη για μια φορά" πολύ με ανησυχεί. Θα κάνω προληπτικά το εμβόλιο κατά της νοσταλγίας. Φιλί!
Δημοσίευση σχολίου