Ανώνυμα επιθετικά σχόλια ή κουραδοκουκουλοφόροι της μπλογκοσφαιρας

Πάλι στο μπλογκ του Old Boy.
Την πρωτη φορά με τα κανονικά τους νικνέιμ, τώρα ανώνυμοι. Την πρωτη φορά, με αφορμή ένα ομολογουμένως εριστικό και ειρωνικό σχόλιό μου, μου επιτέθηκαν διάφοροι σχολιαστές. Αν και δε μου άρεσε το ομαδικό πνεύμα της επίθεσης και η τροπή που πήρε, ωστόσο ήξερα με ποιους μιλάω και δεν ένιωσα εντελώς μαλάκας. Δεν ένιωσα δηλαδή ότι έχω να κάνω με κουκουλοφόρους.
Τη δεύτερη φορά, πάλι με αφορμή ένα ειρωνικό αλλά όχι εριστικό σχόλιό μου, κάποιος "ανώνυμος" άρχισε να μου επιτίθεται με βλακώδη σχόλια που φιλοδοξούσαν να εμφανίζονται ως ειρωνικά (αγνοώντας πως η ειρωνεία είναι για επιδέξιους...εγκεφάλους). Του απάντησα, καλώς ή κακώς, στο περίπου ότι η επίθεσή του δε με ενοχλεί αλλά με ενοχλεί το γεγονός πως είναι κάποιος από μας και κάνει sign out το προφίλ του ώστε να αφήνει ανώνυμα τις χαζοκακιες του. Που από χαζοκακιες όμως γίνανε χοντροκοπιές και αναγκάστηκα να σβήσω τα, κατά τα άλλα καθόλου υβριστικά, σχόλιά μου ώστε να αφήσω τον κουκουλοφόρο να τραμπουκιζει μόνος του. Να εκτονώνει το θυμό του μόνος του, ακριβώς όπως έχει μάθει προφανώς να εκτονώνει και τη λίμπιντο του.

Το θέμα μου βέβαια δεν είναι ο συγκεκριμένος αλλά το εξής δίλημμα: Ως κάτοχος ενός μπλογκ θα πρέπει να αφήνει κανείς σε κοινή θέα σχόλια που στρέφονται προσωπικά σε κάποιον άλλο σχολιαστή ή να τα σβήνει. Με άλλα λόγια τι θα έκανα εγώ στη θέση του Old Boy; (Για την ιστορία, ο ολντ δε τα έσβησε, αλλά στο τέλος ζήτησε από τον ανώνυμο να πάει αλλού να τσακωθεί).

Το πρόβλημά μου έχει τρεις απαραίτητες συνθήκες: 1. ο σχολιασμός να προέρχεται από κάποιον που δεν αποκαλύπτει καν τη διαδικτυακή του ταυτότητα, 2. ο σχολιασμός να είναι υβριστικός, κακοπροαίρετος κλπ, 3. το σχόλιο να στρέφεται προσωπικά όχι κατά του ιδιοκτήτη του μπλογκ αλλά εναντίον κάποιου σχολιαστή ή προσώπου που δεν έχει πρόσβαση στη διαχείριση των σχολίων .

Κάποιοι βάζουν moderation και επιλέγουν τι θα περάσει. Εγώ δε μπορώ να μπω σ' αυτή τη διαδικασία γιατί συνήθως δημιουργούνται παρεξηγήσεις και γιατί υπάρχει από την αρχή η αίσθηση πως ο μπλογκερ θελει να έχει τον απόλυτο έλεγχο.
Κάποιοι άλλοι δεν επιτρέπουν τα ανώνυμα σχόλια. Στο ντοκιμαντέρ των Ανδριωτάκη- Μέγα, ο Γκαζι Καπλάνι, για παράδειγμα, παρατήρησε πως όλοι αυτοί οι επιθετικοί ανώνυμοι σχολιαστές αποθαρρύνονται όταν υιοθετήσεις αυτή την πρακτική στα σχόλια. Ομως ούτε και μ' αυτό πολυσυμφωνω γιατί δεν αφήνει την ευκαιρία σε όσους δεν έχουν μπλογκ είτε gmail account να σχολιάσουν.
Κάποιοι άλλοι συνιστούν διαγραφή τέτοιου τύπου σχολίων. Αλλά και αυτό ένα είδος καταστολής δεν είναι; Κι έπειτα πως μπορώ να κρίνω σε ποιο βαθμό το σχόλιο είναι πράγματι προσβλητικό για τον άλλο ή απλώς προσβάλλει τη δική μου αισθητική ή μου δίνει μια ευκαιρία να το παίξω εξουσία αφαιρώντας το λόγο από κάποιον, έστω κι αν αυτός εμφανίζεται ως κουκουλοφόρος έρχεται και αφήνει τις κουράδες του στο μπλογκ μου;
Κάποιοι άλλοι βέβαια δεκάρα δε δίνουν για όλα αυτά και υποθέτω πως θα είναι και οι περισσότεροι που θα μου προτείνουν να τους γράφω κανονικά κάτι τέτοιους, να μη χολοσκάω και άλλα τέτοια ωραία και κουλ. Μ' αυτή όμως την εκδοχή συμφωνώ λιγότερο από οποιαδήποτε προηγούμενη. Γιατί δεν πρόκειται για την προστασία της δικής μου αξιοπρέπειας αλλά κάποιου άλλου.
Τελικά, μετά από μια περίοδο πειραματισμού (και λαθών), αποφάσισα να αφήνω όλα τα σχόλια χωρίς ελέγχο ή διαγραφές, διασφαλίζοντας το προφίλ μου τίγκα δημοκρατικό αλλά αφήνοντας έκθετους στον θύμο των κουραδοκουκουλοφορων κάποιους ανθρώπους που έκαναν τον κόπο να σχολιάσουν. Εξακολουθώ όμως, οπως φαίνεται, να βρίσκομαι σε δίλημμα.

Τα φώτα σας παρακαλώ! :)


Update
Oφειλω να συγχαρώ τον Old Boy, τον αγόγγυστο blogger, για την επίδειξη ακροδημοκρατικού φρονήματος. Υποκλίνομαι στην άτεγκτη στάση του να διατηρεί τα παλιά όσο και τα νέα σχόλια (βλ.τελευταίο του ποστάκι) των τραμπούκων αναγνωστών του σε κοινή θεά. O Old Boy για μια ακόμα φορά καινοτομεί και εκπλήσσει τα πλήθη των ευσεβών:
Η ελευθερία του ενός ΔΕΝ σταματά εκεί που ξεκινά η ελευθερία του άλλου. Δημοκρατία είναι η προστασία του κουκουλοφόρου. Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται ούτε και συστάσεις γίνονται. Η πελατεία είναι πράγμα ιερό. Ο σεβασμός προς τον πελάτη, ακόμα και troll, είναι η πρωτη προτεραιότητα της ακροδημοκρατιας.