Ζω στου διαόλου τον κώλο. Σε ένα καζάνι που βράζει. Βράζει η λαμαρίνα του αμαξιού του χρεωμένου, βράζει το κάγκελο του μπαλκονιού του χρεωμένου, βράζει η πλέμπα η χρεωμένη και δαίμονες μας κυβερνάν. Βραστούς-βραστούς θα φάμε τους μικροαστούς. Τα σιχαμένα παλιόψαρα με την μεταδοτική αρρώστεια, την μικροαστίλα. Θα τους κάνουμε κακαβιά και θα είμαστε και μεις μέσα. Στη σούπα. Όλο σού' πα, μού'πες. Στου διαόλου τον κώλο οι κόλαση είναι οι άλλοι. Και εγώ σαν άλλος για σένα και σαν για μένα εγώ.
6 σχόλια:
εγώ στα 'λεγα τότες που είπες ότι θα μετακόμιζες ανθήνα
έχεις μεταμορφωθεί αμέσως σε ένα παραγωγικό στέλεχος μιας οργανωμένης κοινωνίας
υπομονή για τα καλύτερα που έρχονται!!
Και το χειρότερο με του διαόλου τον κώλο δεν είναι που βράζει, είναι που βρωμάει!
Θυμήθηκα τώρα μια σκηνή από το Δεκαήμερο του Παζολίνι (δεν είμαι σίγουρος, αλλά μάλλον από κει είναι) με τον διάβολο να πέρδεται ανθρώπους.
Τι αστεία σκηνή...
Βραστούς βραστούς θα φάμε τους αστούς. Και τους φαλλοκράτες στο φούρνο με πατάτες.
(Πιάσ' ένα ταγάρι.)
xaxa είχα κάνει κι εγώ μια σούπα.. προεκλογική.. :):)
σε αντίθεση με το geokalp.. λέω.. τα καλήτερα είναι τώρα.. μπορούμε και χειρότερα.. :):)
την καλησπέρα μου :):)
Δημοσίευση σχολίου