1/10/12

άρρεν αρτιμελές

Και τώρα, αν θέλεις πάλι τα ίδια να λέμε, πάλι ο κορμός του σεναρίου ίδιος με ελάχιστες παραλλαγές στην πλοκή και πάντα διαφορετικά προσωπεία κι ονόματα για να μην πλήττει το κοινό, τότε κλικ στο Χ και κλείνει η αυλαία πριν αρχίσει το έργο.
Γιατί τι να μου πουν και τι να σου πω κι εγώ, από δω ψηλά, από τον θρόνο της Μητρότητας, τα ονόματα που αποτελούν την επικαιρότητα. Ποιος ασχολείται με την επικαιρότητα όταν έχει γεύση αιωνιότητας στα χείλια...
Ξαφνικά, από τη μια μέρα στην άλλη, γίνεσαι ένα σώμα που σπαράζει από τον πόνο, που σκίζεται στα δυο φέρνοντας την ύπαρξη.
Ένας κόσμος φτιαγμένος από τον άνδρα για τον άνδρα με τον άνδρα. Ένας κόσμος που άγεται και αποθεώνει το ανικανοποίητο, που το χρημα δε μπορεί να εχει τέλος. Που διψά για ισχύ, για γραβατωμένη εκμετάλλευση και επιβολή.  Που νομιμοποιεί και υπηρετεί τη βία και τη λέει σώματα ασφαλείας. Κι επειτα κάποια γραβάτα προεδρεύουσα θα την κάνει την αρπαχτή αφαιμάσσοντας τα ταμεία που γέμισαν αυτοί που ποτέ δε ρωτήθηκαν. Κι έπειτα κάποια στολή θα δυσανασχετήσει με τον ανενεργό της οπλισμό που της χρηματοδότησαν αυτοί που ποτέ δε ρωτήθηκαν. Και το χρημα θα κάνει φτερά και η ερπύστρια μπορεί να κυλήσει παραέξω.
Μου λες, γιατί ποτέ δεν αναφέρω ονόματα σε όσα γράφω. Γιατί σιχαίνομαι. Γιατί αν λεκιάσω τον χώρο μου με το όνομα του καθενός από αυτούς, πώς έπειτα θα γράψω για τον Θέοφιλο, τον ζωγράφο που έζησε στον πλάτανο... Και για κάποιον άλλο στο πιθάρι, και κάποιον σε σπηλιά, και άλλον, ακόμα πιο άσημο, Νικόλας μπορεί σε κάποιο ψιλικατζίδικο μια σταλιά της Καλλιδρομίου. Ή ακόμα πιο άσημο, κάπου αποκομμένος από αυτόν τον κόσμο.
Χτυπάει το τηλέφωνο, είναι η γιαγιά μου. Από τα πιο γερά μυαλά που έχω γνωρίσει. Μόλις ακούω τη φωνή της σπάω, σπάει κι εκείνη, παριστάνουμε όπως πάντα, τις δυνατές. Που γέννησε τα τρία παιδιά της στο σπίτι. Που τη σκεφτόμουν όσο πονούσα. Ότι έτσι πρέπει να κάνουμε εμείς οι δυνατές γυναίκες. Έτσι πρέπει να γεννάμε, έτσι να ζούμε. Και θα μου μάθει και πώς πεθαίνουμε. Έτσι πρέπει να είμαστε. Ολοκληρωμένες υπάρξεις. Ούτε σκέτα μουνιά, ούτε σκέτη εικόνα, ούτε σκέτο σφουγγαροπανο, ούτε σκέτη παραγωγή, ούτε σκέτη αναπαραγωγή. Ολοκληρωμένες υπάρξεις. Τον κοιτώ με τόση προσήλωση που θα νιώθει κάποια θέρμη από το βλέμμα μου ακόμη και με τα μάτια του κλειστά. Ένα άρρεν αρτιμελές που λένε τα γραφειοκρατικά κατάστιχα. Και το όνομα αυτού Οδυσσέας.

15 σχόλια:

δύτης των νιπτήρων είπε...

Niemands, γιούπι! να το χαίρεστε και να σας χαίρεται, και όλα τα καλά. Πολύ χάρηκα! :)

Theorema είπε...

να σου ζήσει ο άρρεν :)

Crucilla είπε...

Καλώς τον!

Nefosis είπε...

Καλά ταξίδια στον Οδυσσέα :)

Ginangie είπε...

Να σου ζήσει το μωρο σου! Υπέροχο κείμενο! Καλή συνέχεια!

Arahni είπε...

Να σας ζήσει! Να τον προσέχεις από τις Σειρήνες.

Jimmy Rose είπε...

εύχομαι να βρει την Ιθάκη του και, κυρίως, να απολαύσει το ταξίδι μέχρι εκεί. και εσύ να τον καμαρώνεις να προσπαθεί, να κάνει λάθη, να μαθαίνει και να πετυχαίνει. και να χαίρεσαι για όσα (μικρά ή μεγάλα, αδιάφορο) καταφέρει...

Кроткая είπε...

Να σου ζησει ο Πολυμηχανος, τλκ διάλεξες το σωστό όνομα :)))))))

VAD είπε...

Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και κατακυριεύσατε των...Εξαρχείων:)

Να σας ζήσει...

spiral architect είπε...

Να σου ζήσει. :)


Φεύγει το πλοίο και μας χαιρετά
κλείνει το μάτι του και χαμογελά
αλλάξαν λέει τα σημεία της γης
κι ο χρόνος τώρα είναι πια συμπαγής

Ίδια η θάλασσα χωρίς μια σκιά
λες και έχει πάψει πια του κόσμου η καρδιά
λευκό μαντήλι, ματωμένη σιωπή
στην νηνεμιά μια γυμνή αστραπή

Πάει χαμένο σε σπονδή το κρασί
ποιος φεύγει το καράβι ή το νησί;
έχω γεράσει και δεν βλέπω από ‘δω
ποια είναι η Πηνελόπη, ποια η Καλυψώ

Είχα δει καπνό μα πού έχει κρυφτεί;
γλυκιά πατρίδα είσαι γλυκιά φυλακή
βρήκα μονάχος μου για μένα χρησμό
καλύτερη η πορεία από τον προορισμό

Τέλειωσε η μπόρα και βγήκες στεγνός
κλειστός λόγω έργων ο παράδεισος
ένα κορμί δίχως γη κι ουρανό
τα χρόνια κυλήσανε σαν το νερό

Και να που Όμηρε το βλέπεις κι εσύ
δεν φαίνεται στον χάρτη αυτό το νησί
ποιος ξέρει ποιος σαλπάρισε στο γιαλό;
ο Οδυσσέας ή μήπως η Καλυψώ;

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Άντε καλοτάξιδος εκείνος, να έιστε και εσείς καλά να τον χαίρεστε και να τον παρακολουθείτε στα ταξίδια του.

nikoxy είπε...

Να σας ζήσει, στερεωμένο, καλορρίζικο! Ενα κι ένα, το τέλειο...

J95 είπε...

ριάλιτι χωρίς όρια, για το οποίο εσύ τουλάχιστον έχεις το ελαφρυντικό του ισχυρού σοκ.

ggk είπε...

να σας ζήσει και εσύ να σταθείς δυνατή τώρα στην αρχή που θα είναι λιγάκι δύσκολα. Με τον καιρό όλα θα καλυτερεύσουν και τότε θα ζείτε σε έναν κόσμο γεμάτο μπαλόνια, χρώματα, μουσική, χορό παιδικών τραγουδιών, μίκυ μάους, γουίνι δε που κτλ. κτλ. Και όταν αρχίσουν τα λογάκια και οι αγκαλιές τότε δε θα υπάρχει απολύτως τίποτα άλλο.
Ο παιδικός κόσμος είναι μοναδικός!

Niemandsrose είπε...

Σας ευχαριστώ πολύ προσωπικά και εκ μέρους του νεογέννητου για τις ευχές. Αντεύχομαι ό,τι ποθεί ο καθένας και υγεία uber alles.