Ο Μικρός Προφήτης στη Μέκκα του Τρόμου

Φωτογραφία: Θοδωρής Κοτταρίδης

Σκηνικό: Η Μέκκα της τρομολαγνείας. Το φουκωικό Πανοπτικό και το ουργουελιανό 1984 είναι τα αξιοθέατα που θα απολαύσετε σε όλη την μητροπολιτική πρωτεύουσα.
Καλοκαίρι 2004. Περιμένω στην ουρά του ταχυδρομείου, απέναντι από τον σταθμό του Stockwell, εκεί όπου ένα χρόνο αργότερα, η βρετανική αστυνομία έμελλε να εκτελέσει σε βαγόνι του μετρό τον Ζαν Τσαρλ ντε Μενέζες, έναν βραζιλιάνο μετανάστη 27 χρονών. Μια μέρα πριν τη δολοφονία, τα μέσα μαζικής μεταφοράς δέχονταν, σε ώρα αιχμής, συντονισμένες βομβιστικές επιθέσεις από φονταμενταλιστές ισλαμιστές ως αντίποινα για τον πόλεμο στο Ιράκ. Από τα λαγούμια των συρμών ανασύρθηκαν 54 νεκροί και περίπου 700 τραυματίες.
Η βρετανική αστυνομία εξαπολύει λυσσαλέο ανθρωποκυνηγητό. Ένας άνθρωπος πηγαίνει στη δουλειά του. Μοιάζει ύποπτος. Τον ρίχνουν στο πάτωμα και τον πυροβολούν με εφτά σφαίρες στο κεφάλι. Κι όμως ήταν αθώος. Η Metropolitan Police αργότερα θα παραδεχτεί ότι έκανε λάθος. Τον έλεγαν Ζαν Τσαρλς.
Τις επόμενες μέρες τα μέτρα ασφάλειας κατακλύζουν το Λονδίνο. Αστυνομικοί, CCTV, και τρομοϋστερία από τα μμε. Αυτοκόλλητα, φυλλάδια και γιγαντιαίες αφίσσες στους σταθμούς του μετρό. Η φωτογραφία στην αφίσα: Μια γυναίκα κάθεται στο μετρό και κοιτάει καχύποπτα ένα σακίδιο αφημένο δίπλα της. Η πηχυαία λεζάντα την προτρέπει να καταδώσει. Η ρουφιανιά είναι αρετή. Κάμερες σφηνωμένες ψηλά στα δοκάρια και στις γωνίες εποπτεύουν τους έγκλειστους στο σύγχρονο «Νησί των καταραμένων» του Σκορσέζε.
Την ίδια περίοδο, το ζέπελιν περιπολεί τον αττικό ουρανό. Όμως θα φαινόταν κανείς μίζερος αν κοιτώντας τότε τον ουρανό των Ολυμπιακών αγώνων έβλεπε όχι πυροτεχνήματα και φανφάρες αλλά σημεία της πανοπτικής επιτήρησης. Η βιομηχανία της ασφάλειας είχε ξεκινήσει ήδη να κάνει τζίρο.
Καθώς περιμένω στο ταχυδρομείο, απέναντι απ’ το σταθμό του Stockwell, μία μαμά προσπαθεί να περιορίσει τις ζωηρές κινήσεις του μικρού της τραβώντας το από το χέρι και μαλώνοντάς το. Το πιτσιρίκι κινείται ασταμάτητα. Κλείνει τα μάτια του, τα αυτιά του. Δείχνει σα να βασανίζεται από κάτι. Παρά τη διακριτικότητα –live and let others live ή die- που χαρακτηρίζει τους άγγλους, όλο και περισσότερα βλέμματα στρέφονται με περιέργεια στο παιδί. Μία γυναίκα ρωτάει τελικά τηn μητέρα τι του συμβαίνει: «Φοβάται τις κάμερες» θα απαντήσει εκείνη. H συνομιλήτριά της θα απορήσει. Δεν έχει ξανακούσει τον όρο. H μήτερα, είναι λευκή βρετανίδα, εργατική τάξη, μπορεί και να ζει με επιδόματα. Επιμένει με βαριά κόκνεϋ προφορά: Το διάβασε σε κάποιο περιοδικό. White trash. Αλλά έσερνε από το χέρι έναν μικρό προφήτη.

(Luben)