έρωτας στο διαδίκτυο

Η Γεωργία σπούδαζε Χημικός αλλά πάντα της άρεσε η Φιλοσοφία. Γι' αυτό παράτησε το Χημικό και άρχισε να τραγουδάει στα μπουζούκια της επαρχιακής πόλης όπου φοιτούσε για το πτυχίο της. Αλλά δεν έπαιρνε κι όρκο για το τελευταίο. Κυριολεκτικά.

Το Γεωργία, δεν είναι όνομα για πίστα. Ζοζέτ ήταν το καλλιτεχνικό της. Αλλά οι γεωργοί της περιοχής την τιμούσαν σαν τη θεά τους. Ήταν θεά. Κορμί ψηλό και σφριγηλό, πράσινα μάτια με λάγνο βλέμμα. Το λάγνο βλέμμα ήταν από τα πολλά χασίσια και ξύδια. Και η σφριγηλότης από το πολύ πήδημα. Τα άλλα από τα γονίδια του πατέρα της που ήταν ψηλός και πρασινομάτης. Τον χάσαμε από κίρρωση του ήπατος. Ήταν και χασάπης ο γιατρός.

Η Ζοζέτ ήταν νυμφομανής αν και κανένας γιατρός δε βρέθηκε να το πει. Ένας χασάπης όμως βρέθηκε να βγάλει τη διάγνωση ότι ήταν καριόλα η γυναίκα γιατί μόνο σ'αυτόν δεν ενέδιδε . Βρέθηκε και ένας να την ερωτευτεί. Στο δρόμο προς τα 30 είχε αρχίσει να αγχώνεται η θεά και βέβαια έψαχνε θύμα να κάνει οικογένεια, καθώς διέδιδε στις φίλες της.

Τελικά ήταν αυτή το θύμα. Γιατί μπορεί ο Σταμάτης να ήταν βόδι και να μην καταλάβαινε πως τον κερατώνει ασύστολα αλλά η πεθερά και ο αδερφός του βρήκαν τρόπο να θέσουν τη νύμφη με τη μανία σε κατ' οίκον περιορισμό για να μεγαλώνει το κατά τα φαινόμενα μπάσταρδο. Που μετά απέκτησε και αδερφούλα και μετά κι άλλο αδερφάκι. Το όλον, 3.

Τρία και ένα μηδενικό ήταν και τα επιπλέον κιλά που αποκόμισε η Ζοζέτ από την καταπίεση, τη στέρηση των ηδονών, τη στεναχώρια και τις εγκυμοσύνες έτσι που στο τέλος την παράτησε και ο Σταμάτης και έβαλε άλλα δέκα κιλά για πλάκα. Το όλον 40.

Στα 36 της η Γεωργία βάραινε τον πλανήτη κατά 108 κιλά και είχε πέσει σε ένα φαύλο κύκλο. Με μεγάλη ακτίνα για να τη χωράει ο κύκλος, κι αυτή και τα βάσανά της.

Τελοσπάντων, η τεχνολογία έκανε το θαύμα της. Έφερε το διαδίκτυο στη ζωή της. Έτσι μπόρεσε και ξανάγινε η Ζοζέτ που πάντα ήθελε. Ώριμη, κατασταλλαγμένη, θεά, παθιάρα αλλά και φιλοσοφημένη γκόμενα, χειραφετημένη, που ξέρει τι θέλει. Και πάνω από όλα πίστευε πως όλα είναι θέμα χημείας.

Το profile της ήταν λακωνικό: Female, age 36, eyes green με ένα άβαταρ φωτογραφία με κολλητό μαύρο φόρεμα. Κόλαζε ακόμα και λογοτέχνη. Γιατί η Ζοζέτ είχε αρχίσει να γράφει ποίηση, όχι και άσχημη εδώ που τα λέμε, και να εμφανίζεται ως agria anemona σε ένα λογοτεχνικό chat room. Είναι αλήθεια πως το nickname της τραβούσε. Συμβαίνει αυτό με τα λουλούδια, αν και λαχανικά είναι κι αυτά, εδώ που τα λέμε. Και η ηλικία της δεν ακουγόταν κακή για τους ώριμους γραφομανείς που συμμετείχαν στο κανάλι επικοινωνίας.

Όπως σωστά υποθέσατε, κάποια στιγμή έπεσε ο σχετικός έρωτας. Δύο άγνωστοι μεταξύ τους -αλλά και άγνωστοι στο πλατύ κοινό- άνδρες, που μετά έγιναν διαδικτυακοί φίλοι και πιο μετά έπαιρναν παρέα σβάρνα όλα τα κωλάδικα Αθηνών και περιχώρων, καψουρεύτηκαν την agria anemona. Κι αυτή τους ήθελε. Και τους δύο όμως. Μαζί. Δε τους καψουρεύτηκε, αλλά τους φαντασιωνόταν σε τρίο. Εκείνο τον καιρό είχε χρειαστεί τουλάχιστον δώδεκα ζευγάρια μπαταρίες για να κατευνάσει τον πόθο της. Η τεχνολογία είχε κάνει πάλι το θαύμα της.

Ο Rimbaud και ο Verlain από τότε που αποφάσισαν πως είναι φίλοι συμφώνησαν πως κομμένες οι επαφές με την agria anemona για χάρη της φιλίας τους. Έτσι, επικοινωνούσαν μαζί της κρυφά και οι δύο. Και επειδή το κρυφό είναι γλυκό αλλά και επειδή ο κατευνασμός του ανδρικού πόθου έχει μείνει πίσω από άποψη τεχνολογίας, ήθελαν να βρεθούν μαζί της δια ζώσης. Ξεχωριστά και κρυφά.

Νυμφομανής αυτή, γραφομανείς αυτοί; Ταίριαζαν. Σάρκα και πνεύμα. Ηδονή και διανόηση. Διάολε, είχε ξεχάσει το φαγητό στο φούρνο! Απόψε θα συναντούσε για πρώτη φορά τον Βερλαίν κρυφά από τον Ρεμπώ και είπε να του ετοιμάσει ένα εκλεκτό δείπνο. Κάτι σπέσιαλ. Όχι! Κουτσούβελα στο φούρνο με πατάτες, θα πήγαινε πολύ. Γι' αυτό τα πήγε και τα τρία στη μάνα της. Την Πόλυ. Από το Πολύμνια. Το σπίτι της Μούσας και της Θεάς.

Το κουδούνι χτυπάει. Τα γόνατα της Ζοζέτ λυγίζουν. Θυμάται. Γιατί διάλεξε το Βερλαίν; Επανάληψη στα γρήγορα: ώριμος, κατασταλλαγμένος, ακομπλεξάριστος, διαζευγμένος, καραφλός, 40φεύγα και με μεγάλη φαντασία. Ώστε, άξιζε τον κόπο. Ας του άνοιγε και τη διαβολεμένη πόρτα.

Η πόρτα έχει ανοίξει. Πάμε από την μεριά του Βερλαίν. Βλέπει μπροστά του μια ψηλή πρασινομάτα με κόκκινο μαλλί μακρύ και ψαγμένα σκουλαρίκια. Κούκλα. Μόνο λίγο παραφουσκωμένη. Τι λίγο; Πολύ. Κομμάτια να γίνει. Αν του βγει του βγήκε, αν δε του βγει στα αρχίδια του.

-Αντρέας, της λέει.
-Γεωργία, του απαντάει.

O Βερλαίν και η agria anemona είχαν ήδη πέσει από τον έβδομο όροφο του Delete.

Του προσφέρει ποτό αλλά αρνείται. Γιατί αρνείται ποτό ένας ντεμί-αλκοόλας; Γιατί βρίσκεται σε κρίση πανικού. Σκοντάφτει σε ένα παιχνίδι του μικρού. Ανάθεμα την ώρα. Να σερβίρει τότε; Ας σερβίρει. Κομμάτια να γίνει. Και γίνεται. Το πιάτο. Τη βοηθάει να μαζέψει τα σπασμένα. 'Οπως σκύβει, τη μυρίζει. Ωραία μυρίζει. Πώς νόμιζε ο μαλάκας πως οι χοντρές βρωμάνε πάντα; Τι μαλάκας. Τη συμπάθησε. Πάνε να φάνε.

Βγάζει αρνάκι, πατάτες, σαλάτες, ψωμιά, κρασιά, αναψυκτικά. Πασάς ο Αντρέας. Του είχε φτιάξει και η διάθεση. Καλή μαγείρισσα η Γιωργία, καλή κοπέλα, νέα, δεν ήταν και άσχημη-άσχημη να πεις. Αφοσιωμένος στις σκέψεις του, δε πρόσεξε πως η Γιωργία είχε σερβιριστεί μια πατατούλα όλη κι όλη και την έκοβε σε κομματάκια και έτρωγε σπυρί-σπυρί την κάθε μπουκιά. Σαν πουλάκι. Πάνω στις ενθουσιώδεις σκέψεις του είδε αλλά δε πρόσεξε το πουλάκι, πρώην άνθος. Κάποια στιγμή φλάσαρε. Γιατί δε τρώει αυτή;

-Γιατί δε τρως βρε συ; τη ρωτάει τρυφερά.
-Ε, είπα να αρχίσω δίαιτα, απαντάει ναζιάρικα και με σκυμμένο το κεφάλι.
-Απόψε γαμώ το σπίτι μου θυμήθηκες να αρχίσεις δίαιτα; Αντέταξε ο εραστής και φόρεσε το πέτσινο μπουφάν. Για να βγει στο μπαλκόνι να κάνει ένα τσιγάρο. Μπούκωσε και η Γιωργία ένα κομμάτι αρνί και πήγε στο μπάνιο. Όχι για να φάει ούτε για να κλάψει. Είχε αδιαθετήσει. Ανάθεμα τον φαύλο κύκλο.

Λίγες ώρες αργότερα οι δύο λογοτέχνες είχαν γίνει σκνίπα στο μεθύσι, είχαν ρίξει και το σχετικό φιλί και μπαλαμούτι και είχαν κυλιστεί κάτω από τα γέλια. Όλη η θολοκουλτουριάρικη περσόνα τους είχε γίνει γέλωτας. Πέρασαν εαυτούς και αλλήλους από γενιές δεκατέσσερις. Και πέρασαν καλά. Την επόμενη μέρα, βρήκαν στο google για τη χημεία του αλκοόλ στον εγκέφαλο: η αιθυλική αλκοόλη επιδρά στους μετωπιαίους λοβούς μειώνοντας τις αναστολές και αυξάνοντας την αυτοπεποίθηση, την ευθυμία κλπ. Και το τελευταίο μυστήριο είχε πια λυθεί, εντός, εκτός, και επί τα αυτά της μέθης του διαδικτύου.