Για μια θέση στο Δημόσιο, πέρασες από τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη των εισαγωγικών εξετάσεων του δημόσιου σχολείου.
Για μια θέση στο Δημόσιο, υπέμεινες το τετράχρονο κουαρτέτο της φρουράς-φθοράς-συμφοράς-διαφθοράς του δημόσιου πανεπιστημίου.
Για μια θέση στο Δημόσιο, παρακάλεσες, χειροκρότησες, ψήφισες, αναπαρήγαγες τους άρχοντες του δημόσιου βίου.
Για μια θέση στο Δημόσιο, γυμνώθηκες και ενώθηκες με το διαχειριστή δημόσιου χρήματος.
Για μια θέση στο Δημόσιο, διαλάλησες, παζάρεψες, ξεπούλησες τον ιδιωτικό σου βίο σου στη δημοσιότητα.
Για μια γαμημένη θέση στο Δημόσιο;
27 σχόλια:
Ο Αισχύλος δεν θα έγραφε τέτοιο δράμα.
Αυτοί όμως είμαστε, οι Νεοέλληνες και αυτό είναι το χειρότερο.
α και όπως έλεγε και η γιαγιά μου σε άπταιστα ποντιακά
Σκατόν κ'εραεβε..
Στάθη, τα στοιχεία της τραγικότητας δε τα βρίσκω στην ιστορία των ημερών αλλά στο όνειρο του Νεοέλληνα. Ωραίο ακούγεται αυτό που έλεγε η γιαγιά. Αλλά για εξήγα το γιατί τα ποντιακά δε τα κατέχω. :)
Κώστα, όταν είσαι τόσο ξεκάθαρος δε μπορεί παρά να είσαι και αρεστός. Ακόμη κι αν διαφωνούσαμε. Που δε διαφωνούμε. Γιατί δεν καταδικάζω την συγκεκριμένη κοπέλα, το άτομο, τον ένα. Μακριά από μένα και οι κατακραυγές λοιπόν. Αν έχει μια αιχμή το σημερινό μου ποστ, αυτή στρέφεται ενάντια στο νεοελληνικό όνειρο. Ίσως ήταν λάθος που έδωσα τον σύνδεσμο και τα συνδέω στενά. Ελπίζω πως καταλαβαίνεις.
η μετάφραση είναι "σκατά γύρευε και σκατά πήρε"...
Η ιστορία αυτή είναι ένα δράμα, το όνειρο του Δημοσίου απλά μια τραγωδία. Τα δράματα των ανθρώπων, οι τραγωδίες των θεών μας που μας ξέχασαν.
Αν όντως αυτό ήταν που ήθελε η εν λόγω, υπήρχε και πιο εύκολος τρόπος π.χ. να δώσει στον ΑΣΕΠ η συνάδελφος, όπως τόσοι άλλοι. Ή να έκανε τα χαρτιά της, αν αυτό ήταν το όνειρό της. Πέρα από την ευτέλεια του ονείρου, το θέμα είναι ότι το χρησιμοποιεί ως υπερασπιστική γραμμή, λες και η είσοδος από το παράθυρο στο Δημόσιο είναι κανόνας. Επίσης, όλο αυτό εμένα δεν με πείθει, γιατί μάλλον προσπαθεί να απεμπλακεί από τη δική της πιθανή συμμετοχή στα διαχειριστικά σκάνδαλα. Πίκρα γενικώς, η συνάδελφος.
Το νεοελληνικό όνειρο έχει δυο επεισόδια: ένα κεραμίδι πάνω απ το κεφάλι μας και κάπου να 'χωθούμε', να ξεχαστούμε σ' ένα γραφειάκι με το μισθό να τρέχει: μια θεσούλα στο δημόσιο δεν είναι παρά το όνειρο μέσα στο όνειρο. Τι κι αν δεν ανοίξαμε ένα βιβλίο της προκοπής στη ζωή μας, τι κι αν δεν κάναμε ένα ταξίδι παραέξω, τι κι αν μας πιάνει κατάθλιψη όταν αιφνιδιαστικά τελειώσουν οι μπαταρίες του τηλεκοντρόλ κι έχει κλείσει και το ρημάδι το ψιλικατζίδικο; Για ένα όνειρο ζει κανείς.
Χωρίς να έχω την παραμικρή διάθεση σαρκασμού, είναι σωστή η εντύπωση που μου δίνεται, ότι διακρίνω υποψία προσωπικής αυτοκριτικής αγαπητή μου NIEMANDSROSE; Και φυσικά δεν ανα φέρομαι σε αυτό κα' αυτό το κείμενο.
Ζητώ συγνώμη για την τελευταία πρόταση. Το σωστό είναι: "Και φυσικά δεν αναφέρομαι σε αυτό καθ' αυτό το κείμενο.
Στάθη, η νομοτέλεια στα ποντιακά; :)
Δώρα, καταλαβαίνω τι λες. Αν έβγαινε να πει: σιχάθηκα το δημόσιο που συντηρώ και έχω να σας πω δυο λόγια, δε θα ήταν πολύ διαφορετικά όλα;
Γεράσιμε,με μια παράγραφο περιέγραψες όλη την κλεισούρα ενός ονείρου/προίκα. Έχουμε πολλά να πούμε...
Δημήτρη, ανήκω στην κατηγορία που έχουν αρνηθεί διορισμό στο δημόσιο (αν και μου προσφέρθηκε) γιατί με έτρωγαν τα φτερά μου. Επομένως δεν είναι θέμα αυτοκριτικής. Αλλά πολύ με ενδιαφέρει να μου πεις πώς το διέκρινες. :)
Για τις απαντήσεις, Πέλα.
Aνάλογες ιστορίες συναντούμε και στον ιδιωτικό τομέα. Η διαφορά είναι ότι εκεί -κατά κανόνα- δεν πληρώνουν τον λογαριασμό οι φορολογούμενοι.
:)
Σε λίγο θα πιστέψουν όλοι οτι αν δεν "πηδάς" ( απο μπλακόνια η γενικώς ) δεν μπαίνεις στο Δημόσιο να έχεις χρήμα με ουρά στα χέρια σου.
Καταγγελτικό για την σημερινή κοινωνία το θέμα, και προσωπικά αν γνώριζα κάποιον με τέτοιες λογικές και συμπεριφορές, δεν θα του ξαναμιλούσα. Αλλα πρώτα θα τον/την έφτυνα.
Αν οι κουμπάροι υπόσχονται διορισμό απο το παράθυρο και αν οι γραμματείς πηδάνε αυτούς για να πάρουν τη θέση, τότε η κοινωνία εχει σαπίσει.
Οχι πως δεν το ξέραμε ε ; ...
Σε λίγο καιρό θα... επιπλέον. Ντρέπομαι να το γράψω σε ξένο blog.
Νάχεις μια πολύ καλή χρονιά!
Καλημέρα :-)
Ναι έχεις δίκιο.
Ως όμως εργαζόμενη στο (περίπου) Δημόσιο, και με διαφανείς διαδικασίες, θέλω έστω και λίγο να υποστηρίξω και όλους εκείνους που εργάζονται στο χώρο κι είναι εργαζόμενοι με επαγγελαμτική συνείδηση - λίγοι; Έστω.
Οι υπόλοιποι, επίδοξοι κυνηγοί μια θέσης, ας σκεφτούν ότι σύντομα δεν θα είναι μόνο "πλεονάζον προσωπικό" αλλά και πολίτες.
Αθανασία, σωστό κι αυτό. Μόνο που είναι θλιβερό τα επαγγελματικά όνειρα νέων ανθρώπων να ταυτίζονται με έναν τομέα όπως αυτόν του Δημοσίου. Και δε κατηγορώ τους ανθρώπους γι' αυτό. Με άλλα λόγια, είναι κατάντια για ένα κράτος όταν απόφοιτοι Οικονομικών Σχολών πασχίζουν να εξασφαλίσουν θέση καθηγητή δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στο χ-ψ δυσπρόσιτο μέρος. Είναι ανήκουστο για κράτος που θέλει να παριστάνει το ανεπτυγμένο.
Τζονάκο, μα σε μια διαλυμένη οικονομία, σε ένα τρελά διεφθαρμένο κράτος όπως αυτό ο καθένας μπορεί να χρησιμοποιήσει κάθε αθέμιτο μέσο για να εξασφαλιστεί. Και μάλιστα, όπως είπε και η Δώρα πριν, να το προβάλλει ως υπερασπιστική γραμμή.
swell, εκφράσου ελεύθερα. Τον Μπαμπούλα τον σκότωσα μικρή. :) Καλή χρονιά και σε σένα!
Βάσια, θα ήταν απίστευτα άδικο να κατηγορήσω όλους τους εργαζόμενους στο Δημόσιο. Δεν κάνω αυτό. Απλώς απορώ που ο συγκεκριμένος τομέας είναι το τελευταίο προπύργιο σχετικά αξιοπρεπούς εργασίας αλλά και πόσο αξιωμένος είναι από νέους ανθρώπους, φθάνοντας να κάνουν κυριολεκτικά τα πάντα για να καπαρώσουν μια θέση.
Δεν πίστεψα ούτε μία στιγμή ότι έβαλες όλους σε ένα τσουβάλι. :-)
Αυτή η μανία ακόμη και σήμερα των νέων ανθρώπων για μια θέση στο Δημόσιο, είναι τόσο βαθιά ριζωμένη στην νοοτροπία του Έλληνα, που θέλει μάχη πραγματική για να ξεριζωθεί.
Και μεγάλη ευθύνη φέρουν οι πωλητές-πολιτικοί και άλλο τόσο οι πελάτες-πολίτες.
vassia, κι αντί να δίνεται μάχη, εγώ βλέπω πως επικαλούνται τη διαφθορά ως κανόνα. Έχει νομιμοποιηθεί ήδη στις συνειδήσεις μας και είναι αργά για όλα.
Δεν ειναι και τοσο απλα τα πραγματα.
Εστω οτι ειμαι νεος, μορφωμενος, με ορεξη για παραγωγικη δουλεια. Δεν θελω να βολευτω καπου. Ωραια. ΤΙ θα κανω; Τι επιλογες εχω; Ποιες ειναι οι εταιρειες που προσφερουν δημιουργικη δουλεια στην Ελλαδα;
Το 70% των εταιρειων ειναι μεταπρατες εισαγομενων προιοντων. Θετικο αν το ονειρο σου ειναι να γινεις πλασιε. Αν δεν θελεις να γινεις πλασιε;
Απο το υπολοιπο 30% το 90% εξαρταται απο το δημοσιο. Κρατικες δουλειες, κρατικα λαμογια, κρατικες γνωριμιες. Που ειναι η παραγωγικη, αξιοκρατικη δουλειά; Που ειναι η απασχοληση σε συμφωνια με οσα σπουδασες;
Η θεσουλα στο Δημοσιο ειναι τελικα το τελευταιο καταφυγιο πριν γινεις ανεργος, ειτε ταξιτζης ειτε πιτσαδορος (ταξιτζηδες και πιτσαδοροι ειναι αξιοπρεπεστατα επαγγελματα μεν, αλλα οχι ακριβως το επαγγελματικο ονειρο του καθε νεου).
Προσωπικά, με έχει εξοργίσει μια άλλη διάσταση του προβλήματος. Ένας ολόκληρος κρατικός μηχανισμός σπεύδει να λιθοβολήσει μια κοπέλα ως κατ' εξακολούθησιν (!) εκβιάστρια και ανήθηκη. Ένας κρατικός μηχανισμός με διαπλεκόμενο δικαστικό σώμα, ξεπουλημένες "ανεξάρτητες" αρχές και στημένους διαγωνισμούς στο δημόσιο.
Dralion, μα κανείς δε λέει ούτε πως τα πράγματα είναι απλά, ούτε και κατηγορεί τον νέο έλληνα που συντηρεί αυτό το όνειρο. Αλλά ότι η οικονομία είναι τόσο διαλυμένη και το κράτος τόσο εξαθλιωμένα ώστε το όνειρο τελικά να ταυτίζεται με ένα ακραία συντηρητικό χώρο όπως το Δημόσιο. Δες αν θέλεις την απάντησή μου προς athanasia παραπάνω.
kostis, μα ακριβώς γι' αυτό τόνιζα τη λέξη δημόσιο και τα παράγωγά της στο ποστ μου. Είναι πολύ αλληλένδετα, νομίζω. Ούτε η κοπέλα είναι άμοιρη ευθυνών, ούτε και η κοινωνία μπορεί να ποιεί τη νήσσαν.
όταν το δημόσιο είναι ο μόνος φορέας που φέρεται με κάποιο σεβασμό στον εργαζόμενο μπορεί να καταλάβει κανείς γιατί θέλουν τόσοι να πάνε στο δημόσιο.
Ειδικά αν είσαι ή θες να γίνεις μητέρα, η σύγκριση δημόσιου και ιδιωτικού εργοδότη μπορεί να σε στείλει να πέσεις από τον 4ο όπως ο Ζαχόπουλος...
xaridimos, μα τα ξέρω αυτά και γι' αυτό θλίβομαι.
Καί νά μήν ξεχνάμε ότι ό διορισμός δέν λύνει σέ κάποιον μόνον τό οικονομικό του πρόβλημα, αλλά συγχρόνως αναβαθμίζεται κοινωνικώς, όταν μάλιστα μεγάλες κοινωνικές ομάδες απέχουν παρασάγγας όσον αφορά τήν εξασφάλιση πού χαρίζει ή μονιμότης.
Φυσικά τήν μεγαλύτερη ευθύνη αυτής τής καταστάσεως φέρουν αποκλειστικώς όχι μόνον οί εκάστοτε κυβερνώντες αλλά τό σύνολον τού πολιτικού κόσμου, απέναντι βεβαίως σέ έναν λαό πού είναι επιρρεπής στό εύκολο καί στό ξεκούραστο.
Κώστα Σκιαδά, είναι αλήθεια πως στην νεοελληνική κουλτούρα το work ethic δεν έχει καμιά θέση ενώ παράλληλα ο μόνος εργασιακός χώρος με αξιοπρεπή εργασιακά δικαιώματα, το Δημόσιο, οργανώνεται βάσει πελατειακών σχέσεων. Είναι πολύ σύνθετο το φαινόμενο. Σε κάθε περίπτωση σου εύχομαι καλή χρονιά! :)
δεν νομιζω οτι ειναι ονειρο του νεοελληνα αυτο.
ειναι ενα σκαρτο μεσο για την επιτευξη των "κρυφων του επιθυμιων" που τις ξερουμε ολοι,γιατι ολοι μεσα στον ιδιο βοθρο εμαθαν να ελπιζουν.
μπορω να δω στ'αληθεια, αλλου κατι οντα που μοιαζουν με ονειρα.
η προοπτικη τους ειναι στιχοι και οραματα,
απο τραγουδια του "πεζοδρομιου"..
σκληρα και τολμηρα για τους νεοελληνες.
και την ψευτοδημοκρατια τους..
κατι σαν αυτο ας πουμε..
"Παράτα το σχολειό, παράτα αυτό το χάλι
Να είσ’ αφεντικό του εαυτού σου πάλι
Παράτα τα θρανία και τ’ αμφιθέατρα
Να ‘ρθης στη παραλία να κάνουμ’ έρωτα
Παράτα τη δουλειά, παράτα τη τη σκρόφα
Και κοίτα πως εσύ θ’ αποφασίζεις πρώτα
Χιλιάδες σουπερμάρκετ γεμάτα πράματα
Γιατί δεν τα βουτάμε για τα γεράματα;
Παράτα το θεό, πατέρα και παρτάλι
Μη θέλεις παντρειά και μισθωτό χαμάλη
Αρνήσου να ‘σαι σκλάβα διπλά κι ολόιδια
Θα ζήσουν τα παιδιά μας μεσ’ τα κοινόβια
Παράτα το λοιπόν, παράτα το το κόμμα
Μη θες να κουβαλάς το κουρδιστό σου πτώμα
Της κεντρικής γαϊδάρας να είσ’ ερμηνευτής
Αρνήσου να ‘σαι χάφτης και καθοδηγητής
Κατούρα στη βουλή και σπάστους τα γραφεία
Να πάει να πνιγεί κι η γραφειοκρατία
Και φόρεσε κουκούλα ωσάν σε πρήζουνε
Σε κάθε αναμπουμπούλα μη σε γνωρίζουνε
Παράτα το στρατό το προβατοποιείο
Και ας μας έχουνε για το τρελοκομείο
Για μια χαζή πατρίδα οπλίζουν τους λαούς
Δεν κάνει η ιεραρχία για τους αναρχικούς
Στην κοινωνία αυτή σαπίσαμε στ’ αλήθεια
Απάνθρωποι θεσμοί μας γίνανε συνήθεια
Παράτησέ τα όλα να ζήσουμ’ άβολα
Οι άλλοι όπως βαδίζουν κι εμείς ανάποδα"
Νικολας Ασιμος
δεν υπαρχει κατι για το οποιο τιθεται θεμα , πολύ αγαπημένο τραγούδι... Αλλά ο Άσιμος δεν εκφράζει το μέσο έλληνα. Ούτε η Γώγου τη μέση ελληνίδα. Υπάρχουν μέσοι; Είναι μια ερώτηση.
καλησπερα niemansdrose
σε καμμια περιπτωση δεν θα μπορουσαν να εκφρασουν τους μεσους ελληνες.
γιατι δεν υπαρχει μεσοτητα.
πως να ταξινομησουμε και να οριοθετησουμε τις "κλισεις" μας;
ωστε καποιοι να ειναι στα ακρα και καποιοι στην μεση;
γιατι να το κανουμε αυτο;
Δημοσίευση σχολίου