Επίσης αποφεύγω να γράφω με αφορμή την επικαιρότητα. Η βαβούρα των μμε και η ρηχότητα των ειδήσεων με αρρωσταίνει. Ενημερώνομαι αλλά θέλω να αφήνω τα γεγονότα να περάσουν από μέσα μου, να δω αν θα αφήσουν τίποτα και έπειτα να μιλήσω. Θα ήθελα να ζω στην εποχή πριν την εποχή της πληροφορίας. Όπου αντί να γράφω σε ένα blog θα φρόντιζα το εγγονάκι μου, 30 χρονών γυναίκα. Και τότε, αν είχα μια στάλα κριτική ικανότητα, θα έκλαιγα καθαρίζοντας κρεμμύδια για την ανελευθερία μου. Αλλά θα έκλαιγα κρυφά για να μην είμαι ανυπόφορη.
Ας κάνω μια εξαίρεση τώρα, μετά τη μίνι εξομολόγηση. Παίρνοντας αφορμή από την Καθαρή Δευτέρα και το πέταγμα του χαρταετού, θα γράψω δυο λόγια για μια ταινία που είδα και ακόμα δε μπορώ να αποφασίσω αν μου άρεσε, το "The kite runner", που για καλή μου τύχη βρήκα ήδη ολόκληρο review από πιο ειδικό blog από το δικό μου, το ελληνόφωνο Cinema.
Αυτό που δεν μου άρεσε καθόλου στην ταινία ήταν ότι κατέληξε να παρουσιάσει τις ΗΠΑ σαν τη γη της ελευθερίας σε κραυγαλέα αντίθεση με το Αφγανιστάν. Όπως επίσης δε μου άρεσε και το ότι ο σεναριογράφος αναγκάστηκε να στύψει το βιβλίο -πάνω στο οποίο βασίζεται- για να βγει το κινηματογραφικό σενάριο, με αποτέλεσμα να αφαιρεθεί ένα από τα πιο σημαντικά σημεία της ιστορίας (η απόπειρα αυτοκτονίας του μικρού αγοριού στο τέλος). Δε μου άρεσε που κάθησε δίπλα μου ένας ηλικιωμένος κύριος που μύριζε έντονα λεβάντα και ταλκ.
Αυτό που μου άρεσε ήταν η φωτογραφία, οι ερμηνείες, η πλοκή, κάποια πλάνα με όμορφους, διακριτικούς συμβολισμούς. Μου άρεσε τέλος που σκουπίσαμε το δάκρυ μας την ίδια στιγμή με τον ηλικιωμένο κύριο και ήθελα να του χαϊδέψω το χέρι, που έλαμπε μες στο σκοτάδι πάνω στα αεροπορικά καθίσματα του σινεμά. Λες και ήμαστε έτοιμοι για προσγείωση στη γη του Αφγανιστάν. Μόνοι σαν αετοί, στο δάκρυ, χάρτινοι στη συγκίνηση.
12 σχόλια:
φιλοαμερικάνικη ταινία. έστω και έτσι όμως έχει ενδιαφέρον να δεις μια -μονοδιάστατη βέβαια- απεικόνιση του αφγανιστάν.
Σαν να έγραψες δύο κείμενα. Στο πρώτο (πάνω από την πρώτη φωτό) κοιτάς μέσα σου και περιγράφεις αυτό που βλέπεις, στο δεύτερο (κάτω από την πρώτη φωτό) περιγράφεις μία ταινία που είδες.
Πολύ όμορφο.
Την ταινία δεν την έχω δει, ούτε είχα διαβάσει κάτι σχετικό, οπότε δεν μπορώ να έχω άποψη. Πάντως είναι ωραίο να σε ταξιδεύουν οι εικόνες σε μία οθόνη, να σε ξανακάνουν άνθρωπο, με συναισθήματα και ψυχή.
Καλημέρα.
Καλημέρα Rose.
Κοίταξε ο Φουκώ έγραψε πως το αυτομαστίγωμα του Χαμπερμας δεν έχει παραγωγική βάση στον ύστερο καπιταλισμό.
Επίσης έχει μια έκθεση Νταλί θες να πάμε;
Καταλαβαίνω βέβαια αυτά που λες αλλά δεν ξέρω γιατί τα λες.
;P
δεν την έχω δει την ταινία οπότε σχόλιο επί της ουσίας δεν μπορώ να κάνω. απλά μου κάνει εντύπωση η έκληξή σου που μία ταινία είναι φιλοαμερικανική. μα, οι περισσότερες λίγο πολύ αυτό δεν προωθούν; την εικόνα της ελεύθερης, άμεμπτης και δίκαιης αμερικής που αγωνίζεται ενάντια στο κακό;
Από την εποχη που ο Γκρίφιθ παρουσιάζε στη "Γέννηση ενός έθνους" την ΚΚΚ ως καλή και τους μαύρους ως κακούς (υποψιάζομαι για καθαρά φορμαλιστικούς λόγους, λευκό-καλό, μαύρο-κακό) μέχρι και σήμερα, ο "λαϊκός" κινηματογράφος απαιτεί μανιχαϊστικούς διαχωρισμούς. Οι περιοχές του γκρίζου δυσκολευούν τους θεατές και εμποδίζουν την εμπορική επιτυχία μιας ταινίας, κυρίως όταν έχουμε να κάνουμε με πολιτική.
ΥΓ. Στις περισσότερες περιπτώσεις η συγκριση μεταξύ βιβλίου και ταινιας που προκύπτει από αυτό, αδικεί την ταινία. Θεωρώ ότι αυτό είναι λίγο-πολύ λάθος.
Άλλος ο δημιουργός του βιβλίου, άλλος ο δημιουργός της ταινίας. Άλλα, ίσως θέλει να πει ο συγγραφέας και άλλα ο σκηνοθέτης.
Καλή Σαρακοστή !
"Ευλογημένη ας είναι η πίκρα μας.
Ευλογημένη η αδελφοσύνη μας.
Ευλογημένος ο κόσμος που γεννιέται".
(Γ. Ρίτσος)
το συναίσθημα έχει τρομερή δύναμη!
κι αν το χρησιμοποιείς για να πείσεις, η δουλειά σου γίνεται ευκολότερη
(κι άντε πες μετά στους μικρούς Αφγανούς ότι οι Αμερικάνοι δεν ήρθαν για να τους ελευθερώσουν..)
@Μηδέν, συμφωνούμε. ;)
@vrakas kostas, με έχει για σεμνή και ταπεινή; Με έχεις για Νεοδημοκράτισσα; Ου να μου χαθείς! :)
@Jimmy Rose, να τη δεις! Είναι ωραία ταινία πάντως. :)
@Βάσκες, ποια λέω;
@tovene592, δεν εκπλήσσομαι από την φιλοαμερικανική προοπτική. Απλά λέω πως δε μου άρεσε.
@s_pablo, συμφωνώ πως άλλη ανάγνωση κάνει καθένας στο κάθε έργο αλλά εδώ δε μιλάμε για απλή ανάγνωση αλλά για το στύψιμο της λεμονόκουπας.
@N.Ago , επίσης. :)
@παράλληλος, ...
@geokalp , σε τι γλώσσα να το πω; :)
Καλησπέρα.
Προσωπικά μου αρέσει η μουσική της ταινίας που την άκουσα αποκομμένη διότι την ταινία δεν την έχω δει.
:-)
@Vassia, πολύ σωστή παρατήρηση. Το ξέχασα το OST(εμότικον που κοκκινίζει).
Όλο το σχόλιο ήταν χιουμοριστικό. Ακόμη και η ερώτηση. Έδειχνε πως έλεγα ονόματα αλλά δεν καταλάβαινα τι μου γινόταν.
Τώρα το γ... το καημένο το αστείο.
Δημοσίευση σχολίου