Ρομπέν των Αγορών

Ο μπαρμπΑρίστος το είχε πει πρώτος. "Σ' αυτή την πόλη έχει χαθεί προ πολλού η γαλήνη του πρωινού". Και το είπε με τέτοιο τρόπο σαν αυτή να ήταν ένα σπάνιο πουλί και το είδος του να εξαφανίστηκε. To είπε στον κύριο Μενέλαο που παίζανε μαζί πρέφα στο ΚΑΠΗ. Αλλά ο κύριος Μενέλαος, θέλεις επειδή έχασε στην παρτίδα, θέλεις γιατί έτσι ήταν πάντα ο χαρακτήρας του, θέλεις από τη βαρηκοΐα, θέλεις γιατί καθυστερούσε πάλι να μπει η σύνταξη στο βιβλιάριο, θέλεις γιατί κυκλοφορεί με 3 ευρώ δυο μέρες τώρα και με τα φασολάκια πάει η φέτα αλλά πού λεφτά, είχε πάλι τα νεύρα του και φώναζε.

Οι αλήτες στο πανεπιστήμιο του έφταιγαν σήμερα. Οι κουκουλοφόροι, οι αναρχικοί που δεν υπάρχει αστυνομία για να τους μαζέψει, αλλά δε φταίει κανείς, οι γονείς τους φταίνε που έχουν τέτοιους ρεμπεσκιέδες μέσα στο σπίτι και τους ταΐζουν αντί να τους βρουν καμιά δουλειά να γίνουν άνθρωποι οι απάτριδες, οι άθεοι που οι ίδιοι είναι που καίνε τη σημαία, σα δε ντρέπονται, και καταστρέφουν τη δημόσια περιουσία μέσα στα πανεπιστήμια, αντί να τους ρίξουν οι καθηγητές μια αποβολή δια παντός, όπως έκαναν στις εποχές του που δε σήκωναν τέτοια νταηλίκια, ούτε μήνυση δεν τους έκανε ο πρύτανης, αλλά έτσι δε πρόκειται να αλλάξουν και ντροπή σε όλους που ανεχόμαστε αυτά τα χάλια.

Ο μπαρμπΑρίστος, θέλεις γιατί κι αυτός δεν είχε πιο πολλά από πέντε ευρώ στο πορτοφόλι, γιατί το γιασεμί στο πέτο του δεν είχε πια μυρωδιά, γιατί ακόμα και σήμερα του λείπει το άτιμο το τσιγαράκι όταν δει κανένα περαστικό να καπνίζει, σκούντηξε τον κύριο Μενέλαο. Άντε να πάνε μια βόλτα μέχρι τη λαϊκή και να αφήσουν τώρα ήσυχα τα παιδιά, γιατί παιδιά είναι και θα μεγαλώσουν, θα βάλουν μόνα τους μυαλό, και αυτοί μικροί όταν ήταν δεν κάνανε και λίγα εδώ που τα λέμε, άλλο που τότε ήταν αυστηρά τα πράγματα και ο δάσκαλος με τη βέργα και την ξυριστική μηχανή επέβαλε το δικό του, αλλά μήπως καλύτερα ήταν έτσι; Άντε να πάνε μια βόλτα μέχρι τη λαϊκή και όλο και κάποιος έμπορας θα τους κάνει σκόντο πάλι.

Σηκώθηκε απρόθυμα ο κυρ Μενέλαος και πλάι- πλάι με τον μπαρμπΑρίστο κατηφορίσανε προς την Καλλιδρομίου. Μουρμούριζε ο ένας για την ακρίβεια, κουνούσε κι o άλλος το κεφάλι αμίλητος. Αγόρασαν τελικά δυο- τρία λαχανικά και έκαναν να γυρίσουν στα σπίτια τους. Ώσπου είδαν ένα μπουλούκι συνταξιούχους γύρω από κάτι νεαρούς ύποπτους. Πορτοφολάδες! Πιάστε τους! σκέφτηκε ο κυρ-Μενέλαος και επιτάχυνε όσο μπορούσε το βήμα κραδαίνοντας πιο δυνατά τη μαγκούρα του που θα χρησίμευε διπλά αν έκαναν πως το σκάνε οι αλήτες. Μα τι να συμβαίνει, αναρωτήθηκε και ο μπαρμπΑρίστος και πήρε αγκαζέ τον φίλο του προχωρώντας προς το μπουλούκι.

Κάτι νεαροί παράξενοι μοίραζαν δωρεάν τρόφιμα σε σακούλες του σούπερ μάρκετ. Του Ερυθρού Σταυρού δε φαίνονταν να είναι. Οι συνταξιούχοι τους επευφημούσαν μπράβο ρε παιδιά, καλά τους κάνατε, μόνο έτσι καταλαβαινουν! Άπλωσε και ο μπαρπΑρίστος το χέρι να πάρει τι του έδινε μια κοπελίτσα με μια μπλε τούφα στα μαλλιά, πουλί κι εκείνη εξωτικό όπως η γαλήνη του πρωινού, αλλά του τράβηξε το χέρι ο κυρ Μενέλαος και στο αυτί του ψιθύρισε να το αφήσει κάτω, σάμπως ξέρει τι είχαν βάλει μες στα τρόφιμα αυτοί, έχει εμπιστοσύνη; Το βλέμμα του παραδείσιου πουλιού αγρίεψε μια στιγμή και επέμεινε να πάρει ο μπαρμπΑρίστος τη σακούλα και δεν έχει μέσα ναρκωτικά φώναξε στον άλλο, να μη φοβάται. Γιατί αντίθετα με τον κυρ Μενέλαο δεν είχε βαρηκοΐα και αυτό που εκείνος νόμισε ψίθυρο για κείνη ήταν νορμάλ ομιλία. Γιατί αυτό που εκείνη ακούει νορμάλ, εκείνος δεν το ακούει, γιατί αυτό που για κείνον είναι νορμάλ, για κείνη δεν είναι.

Το απόγευμα η γυναίκα του μπαρμπΑρίστου μαγείρευε αρακά λαδερό με μοσχαράκι και κάλεσαν και τον κυρ Μενέλαο για φαγητό, που ήταν μονάχος του, αλλά δε του είπαν πως τα τρόφιμα ήταν από τους αντεξουσιαστές που τα είχαν κλεμμένα από τα ράφια του σούπερ μάρκετ. Πιο αργά η κοπέλα με την μπλε τούφα έστριβε τσιγάρο και εξιστορούσε σε κάποιους συντρόφους τι παίχτηκε το πρωί στην Καλλιδρομίου αλλά δεν είπε για το γέρο που δε δέχθηκε τα απαλλοτριωμένα τρόφιμα. Την άλλη μέρα και οι δύο όμως ήταν κάπως μουδιασμένοι. Σα να είχε επιστρέψει για μια στιγμή η γαλήνη του πρωινού.